Αναζήτηση
Αποτελέσματα 91-100 από 1115
Αδειανός καλόγιρος τα πλιάτσ'κα λεί και δένει
(1926)
Επί του αργοσχόλου, όστις ελλείψεις εργασίας, ασχημονεί
Είν' άσπρα γέλια και μαύρα γέλια, π' λένι
(1925)
Η παροιμία λέγεται από λυπημένον άνθρωπο, ο οποίος μ' όλο το βαθύ πένθος που τον σκεπάζει, άμα ακούση κάποιο αστείο από κανέναν της παρέας, αναγκάζεται να γελάση. Για να δικαιολογήση το γέλιο τον αυτό, λέγει την παραπάνω ...
Δεν είπενε ο γεις τ' αλλού και μαύρα ματιάχεις
(1926)
Τόσην αγάπην είχον, ώστε ούτε κατ' ελάχιστον δεν έθιξαν ο εις τον άλλον
Δεν ξέρει ο άνθρωπος που το χάνει και που το κερδίζει
(1927)
Αυτονόητος
Βρούλο με το βρούλο και σπαρτό με το σπαρτό
(1927)
Ερμηνεία: Όμοιος τον όμοιον. Κολιός παρά κολιόν ιζάνει
Η πουντα μπαίνει με το σακκί, και βγαίνει με το βελόνι
(1926)
Πολύ ευκολώτερον κανείς κρυώνει παρ' ότι θεραπεύεται
Κακός ήτανε ο κακομοίρης και δα που τον επλάκωσενε κι' η αρρώστια
(1926)
Ομοία τη: Ήταν στραβό το κλήμα...
Η μαύρ' η νίλα γένιτι και μέσα απ' το χαλάζι
(1922)
Νίλα = Καταστροφή