Αναζήτηση
Αποτελέσματα 91-100 από 1297
Αδιαφέντευτομ μουνίν στου δκιαόλου τηψ φωλήν
(1940)
Ο ζών άνευ φιλικής επιβλέψεως και οδηγού η προστάτου, είναι δύσκολον να μη εξωκείλη, και να μη έχει κακόν τέλος, παραδερόμενος από κάθε άνεμον και αντιξόες περιστάσεις...
Καρτεράς που τον άδηφ φώς;
(1940)
Όπως είς τον άδην βασιλεύει σκότος και αδύνατον είναι να προέλθει απ΄αυτόν φώς, ούτω και από πονηρόν και μοχθηρόν είναι μάταιον να αναμένομεν αγαθόν τι έργον...
Κούρεψε ταβκόν, τζαί πκιάσ' το μαλλίν του
(1940)
Το αυγόν είναι λείον μη έχον τίποτε εις την επιφάνειαν του δια να το ξυρίσωμεν και να το καρπωθώμεν.Λέγεται επί των αναξιοχρέων οφειλετών, αφ' ων ουδέν θα δυνηθώμεν να λάβωμεν, ως και επί αγόνων επιχειρήσεων που δεν μέλλουσι να αποδώσωσι τίποτε παρ...
Κάτσε σταβκά σου
(1940)
Η μοναδική εργασία και ενασχόλησις της κλώσσας είναι να κάθεται εις τη αυγά της δι' εκκόλαψιν και να τα θερμαίνη δι' όλου του ημερονυκτίου, αδιαφορούσα δια κάθε άλλο. Πρέπει να κοιτάζη ο καθένας την δικήν του δουλειάν και να μη ενδιαφέρεται καθόλου...
Αγάπη στα κόρκα ένι, τζ' αλοί του πον να ππέση
(1940)
Ο έρως είναι τυφλός, επομένως ημπορεί κανείς και παρ' αξίαν να αγαπήση, να υποφέρη συνεπώς και να δυστυχήση αδίκως. Κόρκα και κόβκα, τα, λέγεται η κόπρος των μεγάλων ζώων...
Έμεινα στους πέντε δρόμους
(1940)
Όπως ο ξένος αγνοεί ποιόν δρόμον να ακολουθήση ούτω και ο απροστάτευτος και ο άπειρος εις δυσκόλους του βίου στιγμάς. Η λέξις πέντε όπως και τα εφτά (Πεντάρφανος, εφτάψυχος) δεν αντιπροσωπεύει αριθμόν, αλλ' είναι ενδεικτική πληθώρας...
Ήρτασιν τα σελιδόνια να βκάλουσι τους στρούθους
(1940)
Ερμηνεία: Τα χελιδόνια και τα αποδημητικά πτηνά. Οι αλλοδαποί και οι αλλοεθνείς, μη συνδεόμενοι με την εστορίαν μας και τα κοινοτικά μας συμφέροντα, δεν πρέπει να προτιμώνται εις βάρος των εντοπίων...
Αλέθ' ο μύλος τζαί το σιτάριν τζαί πουρgούριν
(1940)
Όπως ο καλός ο μύλος αλέθει διαφόρους ποιότητας και ο καλώς λειτουργών στόμαχος τρώγει και χωνεύει όλα. Δια στομάχους υγιείς και αδηφάγους ως ο των παιδιών...
Άθθρωπος ακάλεστος στογ γάμον είντα γυρεύκει;
(1940)
Επεκράτει η συνήθεια να προσκαλώνται εις τον γάμον με κερίν οι “χωρκανοί” και οι συγγενείς παραχωρλού. Ο ακάλεστος ήτο ανεπιθύμητος και ως τοιούτος, αν προσήρχετο αυτοκλήτως επεδείκνυεν έλλειψιν φιλοτιμίας. Η παροιμία λέγεται επί όσων απρόσκλητοι...
Άρκοντας τζαί πελλός έν ένα
(1940)
Και ο μέν και ο δε, μη έχων κανενός την ανάγκην περιφρονεί και αψηφεί τους πάντας...