Αναζήτηση
Αποτελέσματα 31-40 από 139
Σαν πάρης ρούχα δανεικά και ξένα δαχτυλίδια η νύφη ας κουρεύεται με δεκαχτώ ψαλίδια
(1912)
Πας τις εις γάμον ερχόμενος δεόν να έχη ιδίαν περιουσίαν, ο μηδές έχων και συνάπτω γάμο είναι κατακριτέος
Εγώ το λέ' του σκύλου μου κι' ο σκύλος της νουράς του
(1912)
Ο εντολοδόχος δεν δύναται ν' αναθέση εις άλλον την εκτέλεσιν της εντολής
Του νουνού μου το νουνό κι' εγώ νουνό τον έχω
(1912)
Η παροιμία λέγεται ειρωνικώς δι' όσους ονομάζουν συγγενείς των τους μη όντας
Η ανάγκη νόμο δεν έχει
Ο λαός δεν δύναται να εννοήση ισχύ όντα θετικόν νόμον και εκ συνθήκης απαγορεύσεις κατά του ευρεθέντος υπό το κράτος υπερτάβη, ανάγκη, διό καθιεροί των αρχών, καθ' ων αυτή απαλλάσσει πάση ευθύνης τον πράξαντα
Η νύφη με χωρίς προικιά, μιλά και συλλογιέται
(1912)
Η παροιμία έρχεται εις αντίθεσιν με άλλας αίτινες συνιστώσι αδιαφορίαν δια την προίκα της συζύγου
Ανύπαντρος κι' αν παντρευτή, δεν πρέπει να χορεύη μόν' με σακκί στον ώμο του, αλεύρι να γυρεύη
(1912)
Ο ανήρ ως άρχων του οίκου φέρει τα βάρη του γάμου
Αλογάριαστος πραματευτής καθάριος διακονιάρης
(1912)
Ο νόμος επιβάλλει εις τους εμπόρους την τήρησιν βιβλίων και την υποχρέωσιν να συντάττωσι κατ' έτος απογραφήν των κινητών και ακινήτων αυτών πραγμάτων κ.τ.λ. Ο λαός την αυτήν αρχήν πιστεύει
Κάθισε πράμα σπίτι μου, και λόγια μη μου φέρνεις
(1912)
Όπως το δάνειον, ούτε και το χρησιδάνειον δεν ευνοείται υπό της λαϊκής συνειδήσεως. Ο κυριώτερος λόγος είναι αι έριδες αι επακολουθούσαι κατά την επιστροφήν του χρησιδανεισθέντος
Η παντρειά είναι σιδερένιο πουκάμισο
(1912)
Τα Ελληνικά ήθη και οι όροι του καθ' ημάς οικογενειακού βίου δεν λογίζονται τον γάμον ως μέσον θεραπείας εφημέρων ορμών, άλλ' ως συγκλήρωσιν του βίου παντός και κοινωνίαν ιεράν και αδιάλυτον
Ανθρώπου παρακάλεση ομοιάζει σαν αγγαρεία
(1912)
Ερμηνεία: Ο λαός ταυτίζει την διά παρακλήσεως ενταλθείσαν πράξιν προς την αγγαρείαν, ήτοι την υποχρεωτικήν επιβεβλημένην εργασίαν