Αναζήτηση
Αποτελέσματα 41-50 από 276
Είν' άσπρα γέλια και μαύρα γέλια, π' λένι
(1925)
Η παροιμία λέγεται από λυπημένον άνθρωπο, ο οποίος μ' όλο το βαθύ πένθος που τον σκεπάζει, άμα ακούση κάποιο αστείο από κανέναν της παρέας, αναγκάζεται να γελάση. Για να δικαιολογήση το γέλιο τον αυτό, λέγει την παραπάνω ...
Δεν ξέρει ο άνθρωπος που το χάνει και που το κερδίζει
(1927)
Αυτονόητος
Βρούλο με το βρούλο και σπαρτό με το σπαρτό
(1927)
Ερμηνεία: Όμοιος τον όμοιον. Κολιός παρά κολιόν ιζάνει
Η μαύρ' η νίλα γένιτι και μέσα απ' το χαλάζι
(1922)
Νίλα = Καταστροφή
Αν λογαριάης καρφί και πέταλο, ποτέ δεν παίρνεις άλογο
(1928)
Προκειμένου ν΄αποκτήση κανείς ν αγαθόν, δεν πρέπει να υπολογίζει τα μικροέξοδα
Πήρι βάϊα αυτός!
(1923)
Δηλαδή, ερωτοπαθεί με σκοπόν γάμου (Αι νύμφαι προσφέρουν τους κλάδους των βαΐων εις τον ναόν κατά την Κυριακήν των Βαΐων. Το έθιμον το υποθέτω αρχαιότερον του Χριστού, αφού έχει να κάμη με την δάφνην (νύμφη Δάφνη). Και απ' αυτούς τους κλάδους...
Γυιός δε γίνιτ' ου γαμπρός κι η νύφη δυχατέρα
(1923)
Η παροιμία λέγεται ως επικύρωσις της επικρατούσης παγκαίνους, αληθούς άλλως τι γνώμης, ότι ουδέποτε υπάρχει αγάπη μεταξύ γαμβρού και πενθεράς, ως και μεταξύ μύμφης και πενθεράς...