Αναζήτηση
Αποτελέσματα 141-150 από 267
Έξ' απέσ'
(1939)
Ερμηνεία: Έξω μέσα. Κουταμάρες και ασυναρτησίες. Χρησιμοποιείται και για επίθετο: Κουτός, χαζός, ζευζέκης...
Ήμπαν γάμος εκεί παρανύφ'σα
(1939)
Όπου γάμος εκεί παράνυφη...
Ανακατεύεται σ' όλα και βρίσκεται παντού, έστω και απρόσκλητη...
Ανακατεύεται σ' όλα και βρίσκεται παντού, έστω και απρόσκλητη...
Αρμέντικον βίζιταν
(1939)
Επίσκεψη που διαρκεί πολύ και γίνεται φορτική και βαρετή...
Άς είχα τον άντρα μ' κι ας έμνεκαι ση κυρού μ
(1939)
Ειρωνικά για τις γυναίκες κυρίως, που τα θέλουν όλα δικά τους και γυρεύουν ολοένα πλεονεκτήματα και δικαιώματα, χωρίς καμμιάν υποχρέωση...
Εθέλεσεν κ' επέθανεν την γην χαράν εποίκεν
(1939)
Θέλησε και πέθανε, έκανε χαρά του τη γη...
Λέγεται για κείνους που σκοτώνονται ή πεθαίνουν από τα σφάλματά τους ή για κείνους που αυτοκτονούν. Σε μεταφορική σημασία εννοεί και ανάλογα ατυχήματα ή ζημιές που συμβαίνουν από φταίξιμο εκείνων τους οποίους αφορά...
Λέγεται για κείνους που σκοτώνονται ή πεθαίνουν από τα σφάλματά τους ή για κείνους που αυτοκτονούν. Σε μεταφορική σημασία εννοεί και ανάλογα ατυχήματα ή ζημιές που συμβαίνουν από φταίξιμο εκείνων τους οποίους αφορά...
Την αρκούδα την τριβαγγέλιζαν κ' εκείνη ρωτούσε: του παπά τα πρόβατα κατά πού πάνε;
(1939)
Λέγεται ειρωνικά για αμετανόητους και αδιόρθωτους που ενώ τους συμβουλεύουν και τους νουθετούν οι διαθέσεις τους όμως δείχνουν ότι επιμένουν στα ελαττώματά τους...
Τ' έξ' το μήλον κόκκινον, τ' απέσ' φούχνας γομάτον
(1939)
Ερμηνεία: Απ' έξω το μήλο κόκκινο, το μέσα γεμάτο μούχλες. Για ανθρώπους ή πράματα που έχουν εξωτερική εμφάνιση καλή, ενώ εσωτερικώς δεν αξίζουν, ή για άρρωστους με χρόνιες ασθένειες που φαίνονται γεροί και εύρωστοι. Η παροιμία χαρακτηρίζει και τους...
Το γλυκύν η γλώσσα εβγάλ' τ' οφίδ' ασ' σο τρυπίν
(1939)
Η γλυκειά γλώσσα κ' οι καλοί τρόποι αφοπλίζουν και τους πιο κακούς και φέρνουν αγαθή μεταβολή στις σχέσεις μεταξύ τους...
Άμον αγρόμηλον κοκκύμελον
(1939)
Σαν άγριο κορόμηλο. Πολύ νέα, όμορφη και ροδαλή, μα ιδιότροπη και στρυφνή...
Ο Θεός εποίκεν τον άνθρωπον κ' εκλώστεν εφογώθεν ατόν!
(1939)
Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο κ' έπειτα γύρισε και τον εφοβήθηκε! Λέγεται με θαυμασμό για κάθε νέα ανέλπιστη εφεύρεση κι ανακάλυψη της επιστήμη. Ανάλογο με το Πολλάτα δεινά και ουδέν του ανθρώπου δεινότερον...