Αναζήτηση
Αποτελέσματα 91-100 από 115
Τον παίρνω μονοκόμματο
(1950)
Προς πράγμα μονοκόμματο = απλούν, όχι συνηρμοσμένον από δύο ή περισσότερα κομμάτια (πβ. Ξυλο, ύφασμα μονοκόμματο) παρωμοιάσθη ο συνεχής και αδιάκοπος ύπνος, όθεν η φράσις τον παίρνω μονοκόμματο εννοεί τον ύπνο = κοιμάμαι συνεχώς...
Pedia ce ampela kratesotta essu
(1950)
Νεοελληνική: Παιδιά και κλήματα θέλουν φύλαγμα στο σπίτι...
Ιταλική: Figli e viti bisogna che tu le guardi in casa...
Από τους ελληνόφωνους του Zollino της Απουλίας...
Essu = Έσσω...
Ιταλική: Figli e viti bisogna che tu le guardi in casa...
Από τους ελληνόφωνους του Zollino της Απουλίας...
Essu = Έσσω...
Κατεβάζω, χαμηλώνω τα μάτια
(1950)
Η φράσις κατά μεταφοράν εκ πραγματικού γεγονότος σημαίνει με καταλαμβάνει αίσθημα αιδούς ή εντροπής και βλέπω κατά γης μη τολμών να κοιτάζω κατά πρόσωπον...
Όλα κι όλα
(1950)
Η φράσις έχει έννοιαν απολύτου αρνήσεως και προήλθεν από εφράσεις πληρεστέρας, όλα μπορούν να γίνουν, μόνο αυτό δε μπορεί να γίνη, όλα υποφέρονται, άλλ΄ αυτό δεν υποφέρεται κ.τ.τ. Η επανάληψις του όλα επιτείνει την άρνησιν...
Εκεί που θα με φάη ο τσάκαλος, καλύτερα να με φάη ο λύκος
(1953)
Δηλαδή ανάθετε την υπόθεσίν σου εις τα πλέον εξέχοντα πρόσωπα και ας εξοδεύσης περισσότερα χρήματα...
Παίρνω απάνω μου
(1950)
Ερμηνεία: Η βραχυλογική φράσις από την πλήρη έκφρασιν “παίρνω απάνω μου βάρος”= αποκτώ βάρος σωματικόν δηλοί αποκτώ δυνάμεις σωματικάς. Κατ' επέκτασιν λέγεται και “ο έμπορος παίρνει απάνω του”= αναλαμβάνει από την οικονομικήν δυσπραγίαν, αποκτά...
I pudda kάnni t' αguό ce o alestora karkaraϊ
(1950)
Από τους ελληνοφώνους της Bova Καλαβρίας. Αlestora=Αλέκτορας. Νεοελλ.: Η κόττα κάνει το αυγό και πετεινός κακαρίζει. Ιταλ.: La gallina da l' uovo e il gallo chioccia....
I kotta kani t αυγό ψε ο Κuros kakanijete
(1952)
Η κότα κάνει το αυγό και ο πετεινός κακαρίζει....
Αγουστοκοδέσποινα, καλανταρογυρεύτρια
(1956)
Εκείνη που τον Αύγουστο μένει στο σπίτι της και δεν πηγαίνει στις αγροτικές εργασίες, αναγκάζεται να ζητιανέψει το χειμώνα....
Χάνω το Θεό μου
(1950)
Εις το αίσθημα του λαού ο μονος που δεν πρέπει ή δεν ημπορεί να λησμονηθή ποτέ είναι ο Θεός. Όταν όμως κανείς χάση και αυτόν, τούτο είναι απόδειξις εσχάτης ψυχικής αναστατώσεως, ότε τα πάντα λησμονούνται. Δια τούτο εις δήλωσιν μεγάλης εκπλήξεως...