Αναζήτηση
Αποτελέσματα 121-130 από 542
Θαρρείς και πράμα ν' ήτονε; Πέντε χρονώ στο μούσκαρο!
(1892)
Ερμηνεία: Φέρεται ειρωνικώς περί των ζωοκλόπων, οι οποίοι συλλαμβανόμενοι αιτιολογούνται, ότι το κλαπέν ήτο ευτελούς αξίας, προς μετρίασιν της σπουδαιότητος του εγκλήματος
Είδα εγώ πολούς σπανούς, μα 'χανε που και τρίχα
(1892)
Ερμηνεία: Επί των μη εχόντων ούτε ιερόν ούτε όσιον
Έκαμε Άγουστο
(1892)
Αντι εδραπέτευσε. Ίσως προήλθε εκ του ότι και Αύγουστον συνήθως γίνονται αι διακοπαί της διδασκαλίας. Αλλ' επειδή εν τη φρ. Απαντά η λέξις. Άγουστο και συχί Αύγουστο, ενδεχόμενον να σύγκηται η λ. Εκ του στερητικού “α” και γούστο, ανσύσον, ανάρμοστον...
Γλυκάθκ' η γριά στα σύκα, έφαϊ κι τα σκόφυλλα
(1893)
Ερμηνεία: Επί των μη αρκουμένων τοις προσφερομένοις, αλλά και άλλα αιτούντων και ούτως οχληρών γιγνομένων...
Κάτσ' αυτού, παραδαρμίνι, κι οτ' ιδής μη μαρτυράς
(1893)
Ερμηνεία: Επί των εν ερημία οικείων και φίλων βιούντων και μη εχόντων προς παραμύθιαν να ειπώσι τας συμφοράς των...
Κι του πουλιού του γάλα
(1893)
Ερμηνεία: Επί του χρήσθαι πάντι και δη και δυσευρέτω πράγματι υπέρ τινος, οιον ασθενούς...
Όποιους έχ' πουλύ πιπέρ' βάν' κι στα λάχανα
(1893)
Ερμηνεία: Ο έχων πολλά χρήματ' αναλίσκει και εις περιττά και ευτελή...
Δώδεκ' Αποστόλ' ήταν, κάθε ένας τουν πόνου τ' έκλει
(1893)
Ερμηνεία: Ταύτα λέγει ο μη παρηγορούμενος δια την συμφοράν του, ενώ άλλοι μεγαλυτέραν αυτου έπαθον. Ταύτο και παρά Μιχ. Τω Ψελλώ “εκατον Παύλοι απέθανον και ο καθείς τον ίδιον πώλον κλαίγει”...
Αέρα κουπανίζει
(1893)
Ερμηνεία: επί των μάτην κοπιώντων. Ή αυτή και παρ' αρχαίοις “αέρα δέρειν”...