Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΣΤ"

Αποτελέσματα 1-20 από 88

Άλυτος = ο μη διαλυθείς εις των νεκρών (απαίσιον εν Κρήτη).

Λουπασάκης, Στυλιανός Εμμ.
άλυτος = ο μη λυόμενος, διαλυμένος εις τα εξ ών συνετέθη, είτε ένεκα αφορισμού είτε ένεκα κακουργήματος τινος, ο διέπραξε άρα “άλυτος, που να μη λυώση”.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)
Άλυτος = ο μή διαλυθείς νεκρός (Σέλυνον)

Λουπασάκης, Στυλιανός Εμμ.
Άλυωτος = ο μη διαλυόμενος εν τη γη νεκρός ένεκα γεωλογικών λόγων: θεωρείται δε και παρά τω λαώ ως αναθεματισμένος εξ ου και η εκφρ. “βγήκε ακέριος κι άλυωτος δηλ. Βρυκόλακας”.

Ρέκας, Β. Δ.
άλυωτος = τυμανιαίος, εκείνος ο οποίος ταφείς δεν μετεβλήθη εις χούν, άλλ' έμεινεν όποιος ήτο, όπερ πολλάκις προέρχεται εκ φυσικών αιτιών ένεκα της κατασκευής του τάφου κτλ. Αλλ' οι Κρήτες θεωρούσι τούτο κάκιστον σημείον και το αποδίδουσιν εις τας αμαρτίας του αποθανόντος, δυο και καταρώντας πολλάκις το τοιούτον εις τους εχθρούς των “αι να μη σε χωνέψ΄η γη!”.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Άμα καένας φωνάζει που (θ)α αδικοσκοτωθή παίρομε τον παπά και τον πααίνομε και του διαβάζει και σταματάει, το αίμα το ει ουν ξεπλένουντο ή ξουν το.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Άνωθεν του χωρίου Καβουσίου της επαρχίας Ιεραπέτρου εν Κρήτη υπάρχουσι μεταξύ υψηλών βουνών και δυσπροσί των βράχων και κρημνών χαράδραι και φάραγγες, ας μόνον πτηνά δύνανται να επισκεφθώσι. Θεωρεί δε ταύτας όλα ως κατοικίας εν αυταίς δαιμόνιων και ιδίως πιστεύει ότι μεταβαίνουσιν εν αυταίς εκ Ηλύσια πεδία και αι ψυχαί των αποθνησκόντων Οθωμανών ομοχωρίων των. Περί μιας μάλιστα τούτων πλησίον του...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1889)
Αιπισκιάουμαι = απαντώμαι εκ του φαντάσματος τινός.

Βαλαβάνης, Ι. (1877)
Η ψυχή

Αν πεθάνη έγγυος και φθάση “στον άλλον κόσμο”, οι ψυχές όταν την αντικρύζουν λένε “για αναμετράτε (παραμερίστε) να περάση μια γομάρα φορτωμένη”.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Νεκροί

Ανακατσ'ώ = αηδιάζω. Μεταφ : φοβούμαι τα πνεύματα ''άραξα που τα μνήματα τζ' ανακάτσασεν η καρκιά μου'' ''ήν ανακατσιασμένος τόπος τα μνήματα την νύκταν,''

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)
Απόλυτη βδομάδα λέγεται η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου γιατί απολυούνται οι ψυχές των αποθαμμένων και βγαίνουν στον Απάνω Κόσμο.

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Ασκιά = σκιά, φάσμα

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Μαυροπούλι

Βουνό ιστορικό στα Κούτζιανα, στο οποίο το 1823 ο καπιτάν Νικολός Στορνάρης οχυρωμένος, πολεμησε το Δερβέναγα Σούλτζια Κόρτζια, που θέλησε να μπει στ' Ασπροπόταμο. Πλήθος από κοράκια, κουρνιάζουν στο βουνό αυτό και σκούζουν απελπιστικά. Λένε πως τα κοράκια είναι οι ψυχές των σκοτωμένων αγάδων και αρβανιτάδων. [Μαυροπούλι= η “Μαύρη Πούλια” ως αναφέρει ο Ν. Κασομούλης στα (Στρατιωτ. Ενθυμήματα)].

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Η ψυχή

“Για να φτάση κανείς στον όμορφο και ήσυχο Παράδεισο ή την τρομερή Κόλασι, εκεί που οι διαβόλοι βράζουν την κακές ψυχές μέσα σε μεγάλα καζάνια με πίσσα, περνάει τα (40) - “τελώνεια” - (δικαστήρια αυστηρά από γης μέχρις ουρανού, τα οποία αποφαίνονται περί της καθαρότητος της ψυχής). Τα “τελώνεια” υπηρετούν οι δαίμονες, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να οδηγούν στην Κολασι τις ψυχές των αμαρτωλών μόνον...

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Ένας δεν αγγέλιζε φτωχό, ούτε τη θέρμη του δεν έδινε. Νια βολά τονε ένας διακονιάρης κι απο το θυμό του πέταξε ένα καρβέλι πεταχτό σαν νάητανε σκυλί. Πέθανε κείνος κι αφού του λέγανε κεί ούλα τα κακά, παρησιάστηκε και το καρβέλι, άς το πέταξε, έπιασε, έκλιεσε και σώθηκε, γιατ' ένα καρβέλι φάγανε δέκα νοματέοι.

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1944)
Ένας νέος, γαμπρός μου εδώ στο γιοφύρ’ είναι κάτι πέτρινα μαντριά. Εκεί π’ βούσκουνε τα πρόβατα μέσ’ στο Τριφύλλ’ άκουσε βογγητό. Τα πρόβατα πρόγκιξαν. Δεν ήθελε να ξαναπάνε. Μόλις φτάνουνε στην καρυδιά. Τη β! βραδιά, μαζί με τον πατέρα του, άκουσε το βογγητό κι επίστεψε κι ο ίδιος. Λένε πως μπορεί οι αντάρτες να σκότωσαν κανένα και βογγάει το αίμα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Έντυμα (το)= ο ίσκιος, το φάσμα του ετοιμοθανάτου.

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ. (1919)
Έντυμα (το)= φάσμα ετοιμοθανάτου ή και νεκρού.

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ. (1919)
Έχ' ακούσει ότι οι ψυχές, λέει, πάνε και μαζεύουνε τα κόλλυβα που πετά ο παπάς αbρουστά στη (=μπροστά) πόρτα της εκκλησίας των ψυχών. Τα κόλλυβα αυτά τα διαλέουνε τρεις φορές. Άμα μαζεύουνε τα κόλλυβα λέει (μια ψυχή). Ένα κουκκάκι μου τυχε κ' ήταν κ' εκείνο νίρα κ' εκείνος που το διάλεε να μη τη δη τη μοίρα.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Αδικοσκοτωμένοι

Εάν ένα τον σκοτώσουν και έτσι δεν πεθάνη με φυσικόν θάνατον λένε ότι στο μέρος που εχύθηκε το αίμα του την νύχτα παρουσιάζεται το στοιχειό, η ίδια η ψυχή του πεθαμένου και βογγάει.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΣΤ"

Άλυτος = ο μη διαλυθείς εις των νεκρών (απαίσιον εν Κρήτη). ﻿

άλυτος = ο μη λυόμενος, διαλυμένος εις τα εξ ών συνετέθη, είτε ένεκα αφορισμού είτε ένεκα κακουργήματος τινος, ο διέπραξε άρα “άλυτος, που να μη λυώση”. ﻿

Άλυτος = ο μή διαλυθείς νεκρός (Σέλυνον) ﻿

Άμα καένας φωνάζει που (θ)α αδικοσκοτωθή παίρομε τον παπά και τον πααίνομε και του διαβάζει και σταματάει, το αίμα το ει ουν ξεπλένουντο ή ξουν το. ﻿

Αιπισκιάουμαι = απαντώμαι εκ του φαντάσματος τινός. ﻿

Η ψυχή Αν πεθάνη έγγυος και φθάση “στον άλλον κόσμο”, οι ψυχές όταν την αντικρύζουν λένε “για αναμετράτε (παραμερίστε) να περάση μια γομάρα φορτωμένη”. ﻿

Νεκροί Ανακατσ'ώ = αηδιάζω. Μεταφ : φοβούμαι τα πνεύματα ''άραξα που τα μνήματα τζ' ανακάτσασεν η καρκιά μου'' ''ήν ανακατσιασμένος τόπος τα μνήματα την νύκταν,'' ﻿

Απόλυτη βδομάδα λέγεται η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου γιατί απολυούνται οι ψυχές των αποθαμμένων και βγαίνουν στον Απάνω Κόσμο. ﻿

Ασκιά = σκιά, φάσμα ﻿

Έντυμα (το)= ο ίσκιος, το φάσμα του ετοιμοθανάτου. ﻿

Έντυμα (το)= φάσμα ετοιμοθανάτου ή και νεκρού. ﻿

Άλυτος = ο μη διαλυθείς εις των νεκρών (απαίσιον εν Κρήτη).

άλυτος = ο μη λυόμενος, διαλυμένος εις τα εξ ών συνετέθη, είτε ένεκα αφορισμού είτε ένεκα κακουργήματος τινος, ο διέπραξε άρα “άλυτος, που να μη λυώση”.

Άλυτος = ο μή διαλυθείς νεκρός (Σέλυνον)

Άμα καένας φωνάζει που (θ)α αδικοσκοτωθή παίρομε τον παπά και τον πααίνομε και του διαβάζει και σταματάει, το αίμα το ει ουν ξεπλένουντο ή ξουν το.

Αιπισκιάουμαι = απαντώμαι εκ του φαντάσματος τινός.

Η ψυχή

Αν πεθάνη έγγυος και φθάση “στον άλλον κόσμο”, οι ψυχές όταν την αντικρύζουν λένε “για αναμετράτε (παραμερίστε) να περάση μια γομάρα φορτωμένη”.

Νεκροί

Ανακατσ'ώ = αηδιάζω. Μεταφ : φοβούμαι τα πνεύματα ''άραξα που τα μνήματα τζ' ανακάτσασεν η καρκιά μου'' ''ήν ανακατσιασμένος τόπος τα μνήματα την νύκταν,''

Απόλυτη βδομάδα λέγεται η πρώτη βδομάδα του Τριωδίου γιατί απολυούνται οι ψυχές των αποθαμμένων και βγαίνουν στον Απάνω Κόσμο.

Ασκιά = σκιά, φάσμα

Έντυμα (το)= ο ίσκιος, το φάσμα του ετοιμοθανάτου.

Έντυμα (το)= φάσμα ετοιμοθανάτου ή και νεκρού.