Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαδόπουλος, Α.Α."
-
Άγιον τάξον και μωρόν μη τάγης
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1928)Αγίου τάξε και μωρού μη τάξης. Κερ. Επί επιμόνου και οχληράς απαιτήσεως μικρού παιδιού προς εκπλήρωσιν δοθείσης υποσχέσεως. -
Αβούτα τα στενέματα θε έχουν και πλατέματα
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1928) -
Ας σόν Ορωμαίο π' ίνεται Τούρκος κι άλλο αφωρισμένος ίνεται
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1929)Εκείνος που γίνεται από Ρωμιός Τούρκος γίνεται πιο αφορισμένος) Κοτ. Ο χειρότερος εχθρός μας είναι όστις υπήρξε ποτέ φίλος διότι γνωρίζει όλα τα ελαττωματά μας. -
Είναι 'ς τα σωστά του, μιλάει με τα σωστά του
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1950)Και εις τας δύο φράσεις εξυπακούεται η λέξις μυαλά και η μεν πρώτη σημαίνει είναι καλά ψυχικώς, διανοητικώς ή δε ετέρα έχει ακριβή γνώσιν του πράγματος περί του οποίου ομιλεί λέγει περί αυτού ων καθ' ολοκληρίαν εχέφρων. -
Ερχίνεσεν τση σχωρεμέντσας
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1929)(Άρχισε της σχωρεμένης) Τραπ. Επί του επανερχομένου δια πολλοστήν φοράν εις την ιδίαν υπόθεσιν. -
Η σπουδιαχτική η τζούνα τυφλά κουλούκια γεννά.
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1929) -
κάνω το σταυρό μου.
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1950) -
Μ' ευτάς με και τουρκίζω
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1929)Μη με κάνης και τουρκεύω. Κοτ. προς τον λίαν οχληρόν. Εκ μεταφοράς του αναγκαστικού εξισλαμισμού τω Χριστιανών προς αποφυγήν των βασάνων. -
Με το βουμπάκ' σπάζ' τον κόσμον.
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1929)Με το μπαμπάκι σφάζει τον κόσμο. Χαλδ. Επί του υπούλου. Παραλλαγή: "Με το πομπάκ' σπάζ τον άνθρωπον" -
με το σταυρό'ς τα χέρια
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1950) -
Με το χέρ' τοπλαεύ και με το ιφτάρ συρ έξ'
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1929)Με το χέρι μαζεύει και με το φτυ'αρι ρίχνει έξω. Τραπ. Επί του σπαταλώντος τα κατά μικρόν αποκτηθέντα -
Όλ' αν στέκ'νε, εσύ η σουμαδεμέντσα πα ντο στέκ'ς;
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1931)κι αν στέκονται όλοι, γιατί στέκεσαι κ' εσύ η αρραβωνιασμένη; -
Οσπίτ' που κ' έχτσεν και καράν που κ' εποίκεν δεν 'κι ξέρ' ας σον κόσμον.
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1931)Όποιος δεν έχτισε σπίτι και δεν έκανε γάμο δεν ξέρει τίποτε από τον κόσμο. Η οικογένεια είναι το σχολείον της κοινωνικής πείρας. -
Οσπιτανόν ο παπάς άγια λείψανα κ' έχ'.
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1931)Ο σπιτήσιος παπάς δεν έχει άγια λείψανα, ήτοι ο παπάς δια το σπίτι του δεν έχει κλπ. -
"Πε με το σύντροφο σ' κι ας λέγω σε ντο είσαι"
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1931)Πες μου το σύντροφό σου να σου πω τι είσαι. Επί ομοίων χαρακτήρων των συναναστρεφόμενων. -
Ποϊσον το σταυρό σ' και πάτ' απάν''ς στη αετράπεζαν κ' έπαρ' την καντήλαν.
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1931) -
Σαν ταιριάση να ταιριάση
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1931)Επί νέας συμφοράς προστιθέμενης είς την υπάρχουσαν. -
Σώσον ελέησον!
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1950)Εκ της εκκλησιαστικής δεήσεως "αντιλαβού, σώσον ελέησον και διαφύλαξον ο Θεός" απεχωρίσθη το σώσον ελέησον ως φράσις δηλούσα εσχάτην απόγνωσιν προσώπου ικετεύοντος να το σώσωμεν από έσχατον κίνδυνον. Η συντακτική σχέσις ... -
Τάζει λαγούς με κουδούνια
Παπαδόπουλος, Α.Α. (1950)Είναι ευχάριστον να προσφέρη τις ως δώρο ένα ζώο και πιο ευχάριστον αν τούτο φέρη και το ποιμενικό κουδούνι. Αλλ' επειδή ο λαγός ούτε ζώον οικόσιτον είναι ούτε και θα εδέχετο να του κρεμάσουν κουδούνι και είναι αδύνατον ...