Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Περδίκα, Νίκη Λ."
-
Χ'στε μου, ρξίξε με στου δ'κού μ' το σπίτ' τσ' ας έχου χίλιου χρονού κατσά!
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χ'στέ! Μη δώσεις του παιδιού, τα βάζει ο νος της μάννας!
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χέρζ' α δεν απλώσει, τόπος δεν αδειάζει
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χίλια λόγια, ένα άσπρο
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χίλιες ξ'λιές σε ξένε κώλο
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χόρτα όσα βρίστσεις τσαι μανιτάρζα όσα γνουρζίζεις!
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943)Γιατί τα μανιτάρια είναι επικίνδυνα, αρμακερά. Κατ' επέκτασιν λέγεται, για να φυλάγεσαι από αγνώστους, που δεν ξέρεις το ποιόν τους -
Χουρίς δόλωμα ψάρ' δε bιάνεται
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χωρατεύου τσαι μαζώνου
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943)Λέγεται όταν, τάχα στ' αστεία, κάνει ή παίρνει κανείς, ό,τι του αρέσει -
Χωρζίς ρουφιάνο π'τάνα δε γίνεται!
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χωρίς Θεού θέλ' μα φυλλο δε bέτει από δεδρζί
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Χωρίς ν' αστράψει δε βροdά τσ' α δε βροdηξ' δε βρέχει!
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Ψ' μένο τσάι βρεμένο τάχας ναν' καλό;
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943)Μύθ. Ήταν ένας τεμπέλης με τ' όνομα. Πεινούσε και δεν ήθελε να φάει παξιμάδι, που τούδινε η μάννα του, γιατί θα κουραζόταν να το μασσήσει. Του λέει η μάννα του “Να στο βρέξω” Κείνος πάλι το συλλογιζότανε κι έλεγε .... -
Ώμορφέ μου τσαι καλέ μ' τσαι τί θα φάμ' το βράδυ;
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943) -
Ώμορφο παιδί της κούνιας, άστσημο παιδί της ρούγας
Περδίκα, Νίκη Λ. (1943)