Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ."
-
Τ' απίδι πέφτει πουκάτου πε ντην απιδιά
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Σχετική τη “ο γεννήσας υιόν ουκ απέθανεν” -
Τ΄ έχεις Γιάννη; Τ΄ είχα πάντα
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929) -
Τα λόγια του μοιάζουνε σα ντου Μαρτιού τα χιόνια
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ερμηνεία: Προς τους αναιρούντας ή λησμονούντας τας υποσχέσεις των -
Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν πιδέξιους κώλους
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ερμηνεία: Περί εκείνων, οίτινες ζητούσι το ανώτερον των δυνάμεων των -
Τα ξένα ξύλα δε γκορώνουν, και σα γκορώσουν δε μπυρώνουν
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ότι δια ξένων βοηθημάτων δεν δυνάμεθα να εξοικονομήσωμεν τας ανάγκας μας -
Τετράδη και Παρασκευή τα νύχια σου μη κόψεις, και Κεργιακή να μη λουθείς σα θέλεις να προκόψεις
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Δημώδης πρόληψις -
Το δέντρο όντας είναι μικρό σιάζει
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ότι από της παιδικής ηλικίας δίδεται η καλή ανατροφή -
Τό ψάρι μέ τό κεφάλι βρωμεί
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Όταν οι ανώτεροι δίδουσι τοις κατωτέροις κακόν παράδειγμα -
Τώρα στα γεράματα μάθε, γέρο, γράμματα
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ότι εγκαιρως τα καλά κτώνται -
Φωνάζ' ο κλέφτης, να φοβηθή ο νοικοκύρης
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Όταν τα περισσότερα παράπονα εκφέρει ο ένοχος -
Χύθηκε το λάδι μας μέσ' στη μαγεριά μας
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Όταν μέλη της ίδια οικογενείας αλληλοβοηθούνται