Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Π' αγάλια, δε θ' αποκρέψ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι από τη λαιμαργία τους δεν εννοούν ν' αφήσουν τίποτε στο τραπέζι -
Πάρι γ΄ναίκα απού σόι κι σκλί απού κουπάδ΄
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του πόσον συντελεί η οικογενειακή ανατροφή ή και η επιμεμελημένη μόρφωση από μικράς ηλικίας δια τοην οποίαν πρέπει να καταβάλλεται πάσα προσπάθεια -
Παστρικιά Θουδώρα, του τσαρούχ' μέσ' στ' bίττα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ειρωνεία για τας οικοδεσποίνας, τας οποίας χαρακτηρίζει η αταξία και η ακαθαρσία -
Πέρσ' ψόφ'σι του βοδ' μας, φέτους βρώμ'σι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνου που από κακίαν υπομιμνησκουν εις τους απέναντί των παλαιάς και λησμονημένας υποχρεώσεις -
Πήγι μ΄λάρ΄, γύρ΄σιν γουμάρ
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδιεκτικόν για κείνους , που χωρίς ικανότητα καμίαν αρχίζουν μια δουλειά και εν τέλει την αφήνουν ημιτελή -
Πήρ' ου γκαβός κατήφουρουν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ενδεικτικώς για κείνους, οι οποίοι αμερίμνως συνεχίζουν πορείαν προετοιμασθείσαν παρ' άλλων -
Πίσου είν' τα κουφτιρά
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι προς μόρφωσιν γνώμης δια την έκβασιν επιχειρήσεως δεν αρκούν αι πρώται επιτυχίαι, αλλ' ότι δέον ν' αναμένεται το τέλος -
Πίσου τα 'χ' του γρούν'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως προεισοποίησις εις τους επιχειρούντας κάτι, περί των δυσχερειών τας οποίας θα συναντήσουν -
Ποιός έχ' τη μύγα, μυγιάζιτι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι ο ένοχος πολλάκις κ των κινήσεών του προδίδεται -
Ποιος έχ' στα χέρια μέλι, κι δεν θα γλύψ' του δάχ'λου;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν προς τους διαχειριζομένους χρήματα, ότι ταύτα σκανδαλίζοντα αυτούς εξωθούν εις παρεκτροπών -
Που ήσαν; Πουθενά! Τι έκαμνις; Καντίπουτα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που με όλους τους κόπους που καταβάλλουν, δεν μπορούν να προοδεύσουν -
Που θα πέσ΄ του μήλου; Κάτου 'που τη μ'λιά
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι τα τέκνα θα ομοιάσουν τους γεννήτορας -
Που πάτι, έρμα ; Να ΄ρμάξουμι κι άλλα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν δια την εξ ατέκνου εις άτεκνον περιερχομένων κληρονομίαν ότι δηλ. ουδένα ανθρωπιστικόν σκοπόν εκπλήρος αυτή -
Πριτς Μάρτ'! Τα ξιχείμασα τα γίδια μ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Πασίγνωστος η παροιμία αυτή και γνωστή η προέλευσις της -
Πχοία δε θέλ' να ζ'μώσ' κάθι μέρα κουσκινίζ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν της απροθυμίας μερικών που για ν' αποφύγουν βαρυτέραν εργασίαν, σπαταλούν τον καιρό των εις παιδαριώδεις ασχολίαις -
Πχοιός πηδά πουλλά παλούκια, θα του bη κάνα στου gώλου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως προειδοποίησις για τους ριψοκινδύνους ότι κάποτε θα πάθουν ωρισμένως -
Σ' αυτό του πλιβρό να κοιμ'θής
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για κείνους που ανεξετάστης βασίζονται ως απατηλές ελπίδες -
Σα dου bόϊ μ' βρήκα σα d gαρδιά μ' δε βρήκα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι κρίνουν τα πράγματα υποκειμενικώς, δεν ευχαριστούνται είς την εργασίαν των άλλων -
Σα dου gόσμου κι' ου Κουσμάς
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικώς του ότι οφείλει πας τις να συμμορφούνται προς το περιβάλλον αυτού