Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Ο λύκος έχ' τόνουμα, μα η αλ'πού τη χάρ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται εις ενδεικτικόν των επιτηδείων εκείνων, που κατορθώνουν με την δεξιοτεχνείαν των να ενοχοποιήσουν τους άλλους -
Ό,τ' δίν'ς, παίρν'ς
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ώς ενδεικτικόν του ότι αναλόγως του καταβαλλομένου κόπου θά τύχης και αποτελέσματος -
Ό,τι δίνεις, παίρνεις
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ώς ενδεικτικόν του ότι το τίμημα δέον να συμβαδίζη πρός την πραγματικήν αξίαν του αντικειμένου -
Όdας έπριπι, δεν έβριχι, κι τώρα χαλαζών'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κάθε πρέξιν, που γίνεται παράκαιρα -
Όdας είν' ζιστό του σιδήρου, ακουλναει
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ότι η παιδεία και η μόρφωσις αποκτώνται από της μικράς ηλικίας και ότι και αι συμβουλαί να δίδωνται εν ευθέτω στιγμή -
Όdας π΄λούν, αγοράζ'ν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως συμβουλή, ότι Δηλαδή: Πρέπει κανείς να επωφελήται της περιστάσεως -
Όλ' γιλούσαν μιτ' ιμένα, χάνουμαν κι ιγώ π' τα γέλια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για τους μωρούς και ανοήτους, οι οποίοι γελούν μαζί με τους ειρωνευομένους αυτούς -
Όλ' έκλιγαν του bόνου τους, κι ου μυλουνάς τ' αυλάκι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για κείνους οι οποίοι μαζί με τους υποστάντας σοβαράς ζημίας, θέλουν να συγκρίνουν και τας ιδίας των μικροζημίας -
Όπ' σι πουν πολλά κιράσια, πάρι μ'κρό καλάθ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εις τας καυχησιολογίας μερικών δεν πρέπει τις να δίδη πίστιν -
Όποιος μόναχους πινιέτι, μόναχους κατηγοριέτι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952) -
Όσα ξέρ' ου νοικουκύρ'ς, δε dα ξέρ' ου μουσαφίρ'ς
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται εις ενδεικτικόν του ότι η ευφυία αδυνατεί να διεισδύση εις τας ενδομύχους σκέψεις άλλου προσώπου -
Όσα σερν' του φουκάλ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ενδεικτικόν των αθυροστρόμων, που ευστομίζουν ό,τι δεν πρέπει -
Όχ' γριά, μόν ζαρουμέν!
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται για κείνους, οι οποίοι προσπαθούν, αλλάζοντες την έκφρασιν, το αυτό πράγμα να το παραστήσουν ως διάφορον -
Οι γκαβές οι χήνις τ' νύχτα βόσκουν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν την ανικανότητα των, δεν προσπαθούν να επωφεληθούν της καταλλήλου ευκαιρίας -
Οι δυό μας συμιλούμι, μα χώρια κουβιντζιάζουμι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι δεν κατορθώνουν να συνεννοηθούν -
Ου ανήφουρους θα φέρ' κι κατήφουρουν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως παρηγοριά ή ως ένδειξις περί του ότι τας δυσκολίας και στεναχώριας θα επακολουθήσουν ανέσεις και ευκολίας -
Ου κλέφτ'ς κι ου ψεύτ'ς του bρώτου χρόνου χαίρουντι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εκείνοι που ακολουθούν αυτόν τον δρόμον, ταχέως αποκαλύπτονται, είτε εκ των λόγων είτε εκ των πράξεων -
Ου λύκους αντάρα κυνηγάει
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, που επωφελούνται πάσης ανωμαλίας και ταραχών προς εκτέλεσιν του σκοπού των -
Ου λύκους δε gάμν' παστουρμά
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς δια τους λαιμάργους και τα άνευ υπολογισμού σπατάλας -
Ου λύκους του μαλλί τ' αλλάζ', μα του χούϊ πουτές
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδιεκτικόν για κείνους που επωφελούνται πάσης ανωμαλίας και τραχών, προς εκτέλεσιν του σκοπού των