Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαϊωάννου, Κ."
-
Ο κακός λόγος κι ο κάλπικος παράς στο νοικοκύρη μένει
Παπαϊωάννου, Κ. (1914) -
Όιος έκοψε τα κακά ξύλα στο λόγγο, θάν τα βγάλη κι όξω
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Τ΄ αποτελέσματα της κακής πράξεως θα έχη η πράξις -
Όμοιος τον όμοιο αγαπάει κι η κοπριά τα λάχανα
Παπαϊωάννου, Κ. (1914) -
Όμορφή μου και όμορφέ μου, τί θα φάμε βράδυ;
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ερμηνεία: Επί των εις την καλλονήν αποβλεπόντων ουχί δε και εις την προίκα, είτε δε δυστυχούντων εκ πενίας -
Όποιος κάηκε στο χυλό, φυσάει και το γιαργούτι
Παπαϊωάννου, Κ. (1914) -
Όποιος τσιγκλάει το γάιδαρο, θ' ακούση τις πορδές του
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ο μετά κακών κ' φαύλων αναστρεφόμενος ας περιμένη κ' ςπακολουθά κακά -
Όποιος χέση στη θάλασσα, δεν το βρη στ' αλάτι
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ότι το κάνου συμφέρον είναι s' ίδιον -
Όπου κάθεται βρωμάει κι΄όπου περπατεί μυρίζει
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ερμηνεία: 'Οτι η φιλοευνία αμείβει τον εργαζόμενον -
Όσο ο νους μου στο ζευγάρι, τόσο να χαθούν τα Βόιδα
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Προς τους αμελούντας τα ίδια έργα -
Ότ' έχω ατός μου, το λέου του γείτονά μου
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Τα εμά κατά τοις άλλοις αποδίδωμι 'ς κατηγορώ αυτών -
Πές μου μέ ποιόν πάς, νά σού πώ ποιός είσαι
Παπαϊωάννου, Κ. (1914) -
Σαν τα μάραθα
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ερμηνεία: Ταυτοσήμως τη “σαν τα χιόνια”, αμφότεραι επί των διά χρόνου συναντωμένων, ενίοτε μετ' ειρωνείας, ενίοτε δε μετά τινος μεμψιμοιρίας -
Σαν τα μάραθα ήλθες
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ερμηνεία: Ταυτοσήμως τη “σαν τα χιόνια”, αμφότεραι επί των διά χρόνου συναντωμένων, ενίοτε μετ' ειρωνείας, ενίοτε δε μετά τινος μεμψιμοιρίας -
Στον κακόν άντρωπο πέτα κι' από το κουρέλλι σου
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Φεύγε τους φαύλους πάση θυσία -
Τα κακοσυγούρευτα τα σκυλλιά τα τρώνε η αταξία
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ενάγεται αχρηστίαν και απώλειαν -
Το γαρούφαλλο στ' αυτί κι' η κασίδα στην κορφή
Παπαϊωάννου, Κ. (1914)Ερμηνεία: Επί το ουχί κατά την αξίαν κ' τοίς πόροις διαιτωμένων