Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Κοκκίνης, Γ."
-
Να καούρους δό μου αλεύρι
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν κανείς δίδει ευτελές πράγμα εις ανταλλαγήν πολυτιμωτέρου -
Νά πάω πίσω ντρέπομαι, νά πάω μπρός φοβάμαι
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Νάταν η θάλασσα γάλα, κ' η βάρκα κουτάλα
Κοκκίνης, Γ. (1915)Την ευσέβηταύτην ευχήν εξέφερε ποτε ακαμάντης δια φαγάς τις εξαπλωμένος εις την βάρκαν του -
Νάτον άντρα μου και πάρ' τον κόπανο
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν κανείς ζητή από άλλον κάτι όπερ και εις εκείνον είναι επίσης απαραίτητον -
Νάχα μάνα και στόμα να μην είχε
Κοκκίνης, Γ. (1915)Το έλεγεν ένας φαγάς όστις ηγάπα μεν την μητέρα του, αλλά επροτίμα να τρώγη εκείνος όλο το φαι -
Ξένο γάϊδαρο καβαλλικέψης μισοστρατής θα ξαπεζέψης
Κοκκίνης, Γ. (1915)Μια γειτόνισσα εζήτησεν από άλλην τη σκάφη της δανεικά, και καθ'ον χρόνον εζύμωνε, ήλθεν η κάτοχος της σκάφης ζητούσα αυτήν -
Ξένος πόνος ξέγδαρμα
Κοκκίνης, Γ. (1915)Νόημα παρεμφερές προ το της: Εκαρό ξυλιές σε ξένον κώλο δεν πονούνε -
Ο Άδης μπάζει μα δε βγάνει
Κοκκίνης, Γ. (1915)Λέγεται περί φαγά όστις τρώγει μεν τα των άλλων αλλ' εκείνος δεν δίδει εις κανένα -
Ο άντας μου με κάνει (ει)κόνα κι'ο άντρας μου με κάνει χώμα
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Ο καθούμενος του περβατούμενου, μίλλια του μετράει
Κοκκίνης, Γ. (1915)Ερμηνεία: Το έλεγεν ένας επίστρατος, εις μη επιστρατευθέντα όστις όμως υπελόγιζε το χρονικόν διάστημα όπερ χρειάζεται εις τον Ελλ. στρατόν δια να πάρη την πόλη -
Ο καιρός πουλεί τα λάχανα κ΄η ακρίβεια τ΄αγοράζει
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Ο κόσμος με τον κόσμο, κ' η γριά με το κουρκούτι
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Ο κολυμπητής στάβγα του να παινεθή όχι στάμπα του
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Ο παπάς κουρεύει κι' ο παπάς γελάει
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Ο πρώτος φωτίζει, κι' ο δεύτερος σκοτίζει
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Ό,τι δεν πάει στο μπούστο, πάει στο μπουστοπάνι
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν κανείς ζητεί από άλλον κάτι, δικαιολογών την αίτησίν του, ότι είναι άχρηστον εις τον κατέχοντα. Εκείνος επιφέρει την ανωτέρω παροιμίαν, εννοών ότι θα χρησιμοποιήση αυτό εις άλλην περίπτωσιν -
Όθε λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώση
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όπου πολλοί δίδουν διαταγάς, χωλαίνει κ' ενέργεια -
Όθε σαρτάρη η γίδα, σαρταίνει κ' η βετουλα
Κοκκίνης, Γ. (1915)Εάν μια μητέρα είναι κακής διαγωγής, και η κόρη της θα την ακολουθήση -
Όθεν κι' αν πάη τάλεσμα το μύλο κατανταίνει
Κοκκίνης, Γ. (1915)