Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Πετρόπουλος, Δημήτριος"
-
Μάτ' δε bορώ να κλείσω
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Η φράσις λέγεται όταν κανείς δεν μπορεί να κοιμηθεί από την στενοχώρια του -
Μαζευτήτε τρελλοί να φάμ' τη γνωστικού το βιό
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Λέγεται όταν μερικοί θέλουν να εκμεταλλευθούν τα αγαθά ενός τρίτου. -
Μαζί καθόμαστ' χώρια καταλαβαίνουμ'
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939) -
Μέσ' το κργιάς έχ' και κόκκαλα
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941)Με το καλό συνυπάρχει και το κακό, με το ωφέλιμο το άχρηστο -
Μερικοί Φαρασιώτες είχαν τάμα να επισκεφθούν το Σταυρό, ερειπωμένο ξωκλήσι. Είχε μπροστά αγίασμα του Σταυρού το πεγάιδι, κι ένα μεγάλο0 πλατάνι. Εκεί έσφαζαν γουρπάνια και διασκέδαζαν όλη τη μέρα. Πολλοί έλεγαν πως έβλεπαν μέσα στο αγίασμα μια κλώσσα με τα πουλιά της το φτέρωμα τους ήταν χρυσό. ‘’Όταν έτρεχαν να τα πιάσουν, χάνονταν, από μπροστά τους. Άλλοι πάλι έλεγαν πως έβλεπαν ασημένιο σταυρό...
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Μη θαρείς πως ο ποταμός κατεβάζ' κάθε μέρα αξινάρια
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941)Δεν είναι πάντοτε εποχή ευτυχίας. Παρεμφερή Δεν είναι κάθε μέρα τ' Άϊ Γιωργιού -
Μήπως ξαίρουμε τι να γίνεται!
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941) -
Μνιά λάbα κι' έναν φέg' και δέκα φέg'
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Άμα υπάρχει κάτι καλό όσο μικρό και αν είναι, έχει την επίδρασή του -
Μπιστέψου σέ λαγό καί κάλεσε νουνό
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941)Πώς πόμνε η παροιμία: Ένας λαγός ξέβαινε σ' ένα χωράφ' τήν άκρα κάθε πουρνό. Τόν λόγιαζ' ένας άγροικος Σ. καί κάλεσε τό νουνό dου νά τόν φιλέψ' φραίσκο λαγό τήν άλλ' τήν ημέρα. Σκώθκε πολύ πουρνό τά ταχιά καί πήγε νά σκοτώσ' ... -
Νεραδιά (η)= η νεράϊδα – Γοι νεράδοσσες χόρευανα λοΰρα στη νεραδιά.
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939) -
Νύφ' με τα τέλια, γαμbρός πε τα κουρέλια
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Τελιάζω = βάνω τα τέλια (σύρματα επίχρυσα), τελιάζουμ' τη νύφ' -
Ξαίρουμε κι΄ εμείς το που πηγαίν΄ τη χωριού η αγέλ΄!
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941) -
Ο δεύτερος Εζ Γρεγόρης ήταν στο Ασμαδόκκο, ως δύο ώρες μακριά από το χωριό, ερείπιο με μόνο όρθιο το θολό, που στέγαζε μια πέτρα όπου θυσίαζαν. Εκεί πήγαιναν το βράδυ της παραμονής του Αγίου Γρηγορίου και κοιμούνταν. Ήταν δυό μάτια νερού και πίστευαν πως έβλεπαν από το ένα μάτι να ρέη αίμα και από το άλλο έμπυο, που το ειχαν φάρμακο για τους βυζόπονους. Όταν μια γυναίκα πάθαινε από μολυνση του μαστού,...
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Ο Έ Στέφανος γιορταζόταν με επισημόιτητα, τρίτη μέρα των Χριστουγέννων, στις 27 του Δεκέμβρη. Ξωκλήσι του Ε Στέφανου ήταν στην κορφή του βράχου, σωζόταν μόνον ο θόλος του, που στέγαζε την Αγία Τράπεζα κι έτσι μπορούσε να λειτουργή παπάς. Παρακάτω από την κορφή σε βάθος μέσα στο βράχο, ήταν μια σπηλιά. Μόνο θαρραλέος άνθρωπος τολμούσε να κατέβη σ΄αυτή. Τον έδεσαν με σκοινί, κρατούσαν την άκρη του σκοινιού...
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Ο Εζ Βαράτσης, Άι Βαράσης, που γιορτάζεται στις 29 του Μάρτη, σε παλιότερα χρόνια λατρευόταν σε μικρή σπηλιά, μέσα σε απόκρημνο βράχο, κάτω από το Γαλά, το κάστρο.Στα τοιχώματα της σπηλιάς σώζονταν ως τα τελευταία χρόνια παλιές ζωγραφιές. Υπήρχε παράδοση, οτι εκεί είχε καταφύγει ο Άγιος Βαραχήσιος κι έμεινε για πολύν καιρό. Οι Φαρασιώτες στη μνήμη του Άγιου και άλλες μέρες πήγαιναν στη σπηλιά άναβαν...
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Άγιος Μηνάς
Ο Εζ Μηνάς ήταν ο φύλακας των ζώων. Στη βοήθεια του Αγίου κατάφευγαν, για να βρούν ζώο ή αντικείμενο που τυχόν έχαναν. ίΧιτα να νάψης στον Άϊ Μηνά ένα κερί, να μην φάη ο λύκος το ζώ. Τρέχα ν' ανάψης στον Άϊ Μηνά ένα κερί, να μην φάη ο λύκος το ζώο.Ή 'α ανάψω σον Εζ Μηνά αν τσερί. 'α νdα βινέψη μbρό μου. Θ' ανάψω στον Άϊ Μηνά ένα κερί. Θα το φέρη να το ρίξη μπροστά μου, έλεγαν όταν έχαναν κάτι. Μαζί... Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Ο θεγός φοβήθκε πε τον υστερνό τον άρχονdα
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941)Από εκείνους που απέκτησαν πρόσφατα δύναμη να φοβάσαι -
Ο καθένας κοιτάζ' να πλέξ' τό καλάθ' dου
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Ο καθένας κοιτάζει τη δική του δουλειά