Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Κοκκίνης, Γ."
-
Ε γριά νταφράτη, όσο έχεις πάντα κράτει
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Έμαθε γδυμνή και ντρέπεται ντυμένη
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Έχε καθάριο πρόσωπο, για τσσυ καλούς γειτονους
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Έχε καλό γάιδαρο να μη γένεσαι γάιδαρος και συ
Κοκκίνης, Γ. (1915)Διότι ο έχων κακό γαιδούρι αναγκάζεται να φορτώνεται ο ίδιος -
Έχει τ' αντρόυνο χολή, έχουν τ' αδέλφι΄αμάχη, έχει κ' η μάννα με το παιδί όσο να μπή και να βγή
Κοκκίνης, Γ. (1915)Δηλαδή, απ΄μεταξύ οικείων έριδες παρέρχονταθ εύκολα -
Εγλυκάθηκ' η γριά στα σύκα, κι' όλη νύχτα ταποζήτα
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Εγώ βάνω το σκύλλο μου κι ο σκύλλος την ορά του
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Εγώ στραβώνω και πουλώ, και συ βλέπε και γόραζε
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Εδέτσι εκαταντήσανε του βασιλιών οι χώρες
Κοκκίνης, Γ. (1915)Λέει κανείς όταν βλέπη την περιουσίαν του παρακμάζουσαν -
Εδώ καράβια πνίγουνται, και σείς βαρκούλες τί γυρεύετε;
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Είγδε ο σκύλος τη γενιά του, κι' αναχάρηκε η καρδιά του
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Είν' αλλουνού παπά Βαγγέλη
Κοκκίνης, Γ. (1915)Φαίνεται ότι εις μίαν κηδείαν ήσαν δύο παπά Βαγγέληδες, όταν ο επίτροπος λοιπόν ν' εμοίραζεν εκ μέρους του συγγενούς του αποθανόντος τα χρήματα ο ένας παπά Βαγγέλης επείρε την αμοιβήν του. Όταν έπειτα ο επίτροπος εφώναξε ... -
Είναι μικρό τ' αρνί Μ'άχει και πλατειά ορά
Κοκκίνης, Γ. (1915)Δεν αρκεί ότι είναι μηδαμινός κανείς, αλλά έχει και μεγάλας αξιώσεις -
Είπε και η πομπή στη γάνας, φύγε δώθε μη με χρίσης
Κοκκίνης, Γ. (1915)Το νόημα ανάλογον της παροιμίας “έκατσε η πομπή στο δρόμο και γελάει τσου διαβάτες” -
Εκατό ξυλιές σε ξένον κώλο δεν πονούνε
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Εκούπωσα πίττα, κ' ηύρηκα βίσαλο
Κοκκίνης, Γ. (1915)Λέγει ένας άνθρωπος για το παιδί του το οποίον εκείνος μεν καλώς ανέθρεψε αυτό δε διεφθάρη -
Εύγα αφέντη να κάτση ο γάϊδαρος
Κοκκίνης, Γ. (1915) -
Εύρηκα και με γελούσανε και ξεραθηκ' αφ' τα γέλοια
Κοκκίνης, Γ. (1915)Όταν τινά κατηγορούν δια κακήν πράξιν επί παρουσία του, και εκείνος μη δυνάμενος να αποκρούση την κατηγορίαν, ζητεί να ρίξη το πράγμα στο αστείο -
Η αλουπού είχε αργατιά κι' εκείνη ακριδολόγα
Κοκκίνης, Γ. (1915)Την είπεν εις το παιδί του ένας όταν το παιδί ήθελε να πάη στο γιαλό τας ημέρας του τρύγου