Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Κουκουλές, Φαίδων"
-
Δε γούγια, πάρε παννί
Κουκουλές, Φαίδων (1920) -
Δέν είν' αβγό, μόν' η όρνιθα τό καμε
Κουκουλές, ΦαίδωνΕπί τού ταυτολογούντος. Καί εν τώ Στάθη επίσης κείται: Η γιόρνιθα τό γέννησε, κι αβγό δέν ένι κρασμένο. Β 198 -
Δέν πρόλαβε νά δή τόν αέρα του
Κουκουλές, Φαίδων (1927)Δεν επρόλαβε ν' αντιληφθή το ρεύμα του αέρος, όπερ προκαλεί η ταχεία φυγή του. Άρα έφυγε δρομαίως -
Δεν βγήκε ακόμα από τ' αυγό και πετά στον ουρανό
Κουκουλές, Φαίδων (1954) -
Δεν γλύτωσε ρουθούνι (Δεν έμεινε ρουθούνι)
Κουκουλές, Φαίδων (1926)Από συνήθειαν των Βυζαντινών που έκοπταν τας ρίνας των φονευθέντων εχθρών ή των αιχμαλωτισθέντων -
Δεν περνάει η μπογιά της
Κουκουλές, Φαίδων (1930)Η φράσις δηλοί την επαγγελματικήν αποτυχίαν της πωλούσης ψιμύθια κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Εξ αυτής μετεφέρθη επί γυναικός ης παρήλθε πλέον η ηλικία και το κάλλος και η χάρις εξέπεσε, και έπειτα καθόλου περί παντός ... -
Δεν τα φταίς εσύ, τα φταίει του βαρελιού ο πίρος
Κουκουλές, Φαίδων (1924)Περί πολυλογούντος και υπό μέθης ακοσμούντος -
Δεν τα φταις εσύ, τα φταίει του βαρελιού ο πίρος
Κουκουλές, Φαίδων (1924)Περί πολυλογούς και υπό μέθης ακοσμούντος -
Δίνε σ' ένανε την παλαιάρα
Κουκουλές, Φαίδων (1920)Δίνω σ' ένα το παννί του, του δίνω τα παλαιά του -
Δουλεύει σαν το σκυλί
Κουκουλές, Φαίδων (1930)Περί του λίαν φιλοπόνου. Ο είπων την φράσιν υπ' όψιν τους ποιμενικούς κύνας, οίτινες εργάζονται και μάλιστα πολύ, ημέρας και νύκτας, φρουρούντας τα ποίμνια και την έφοδον των λύκων αποκρούοντες -
Έγιναν σαν τα λάχανα με το ρύζι
Κουκουλές, ΦαίδωνΕρμηνεία: Επί ερισάντων (ήτοι ανεμίχθησαν φύργην μύγδην) -
Έγινε αυλός
Κουκουλές, Φαίδων (1924)Αυλός του βαγενιού λέγεται η οπή εις ην εισδύει η κάνουλα (βλ. Τύλος)