Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ."
-
Βάστα με να σε βαστώ ν' ανεβούμε το βουνό
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959) -
Βοήθα νύχτα και αυγή, σα να 'χω μάννα κι αδερφή
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)Τη νύχτα πρέπει κανείς να εργάζεται διότι δεν επαρκεί τις μόνο την ημέρα -
Βουνό με βουνό εν ησμνήει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.; Αθηνοδώρου Θάλεια (1960)Η παροιμία σημαίνει : Όταν οκιό τζακκόνουνται μεταξύ τους λαλούσι ότι βουνό με βουνό εν ησμνίει δηλαδη το βουνό εν ενδυνατό να σμνήξη με ένα άλλο αλλά οι άνθρωποι άμα περάσει λλίος τσιερός εν να γενούν φίλοι πάλε. ... -
Βουνό τζιε βουνό έμπον εισμύη
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960) -
Βραχνάς λέγεται ο εφιάλτης
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959) -
Βρήκε ο στραβός κατήφορο
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)Λέγεται σε κείνο που χωρίς να το φροντίση βρήκε κάτι ανεκμετάλλευτο και το εκμεταλλεύεται -
Βρυκολάκοι λέγονται αυτοί που το σώμα dως δε λειώνει.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959) -
Γέρο βορριά αρμένιζε και νότο παλληκάρι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)Το λένε γιατί ο βορριάς παίρνει με μεγάλη δύναμι στην αρχή και όσο πάει στρώνει και μαλακώνει -
Γέρο λωλόν είδες από τη νεότη του το 'χει
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962) -
Γελά καλλίτερα τζίνος πυ γελά τελευταίος
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.; Λοϊζίδης, Σοφοκλής (1960)Συλλ. μαθητής Λοϊζίδης Σοφοκλής, εκ Μουτουλλά, Ε. Γ. Π., τάξις Δ, (κλασσικόν) -
Για να κάμης μια σαμαραροστρωςη πρέπει να 'χης κάργα (πλήρη) νου και κόντρα γνώσι
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)Σαμαραροστρωςη = το σάγμα του όνου -
Φεγγάρι
Για το μαύρο του φεγγαριού λέμε πως τούτο έκαμε ο ήλιος, που το κτύπησε με λάσπη Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961) -
Δανείσου, καλοπλέρωσε και στρέψε πάλι πίσω
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958) -
Δε dο 'χω που γυρνώ μόνο που μαθαίνω
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)Όσον περνα η ηλικία μαθαίνει κανείς