Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Μανωλακάκης, Εμμανουήλ"
-
Στα καλοθέλια του (β)οσκού κι οι τρά(γ)οι βγάλλου γάλα
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Καλοθέλια = εν τη καλή θέληση -
Στή τριμήνια του πιτσιλή άλλον είχαμε στό σπίτι
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Πιτσιλής = κολασμένος, ο εν τή πίσση ών. Επί των μή πενθόντων -
Στις οκτώ θυμήθην ο κουφός
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Προς τους επιλήσμονας παρακαίρας ενθυμουμένους -
Στο κακό καιρό κι εις τον α(δ)έξιον χρόνον, ένα παρά το προύατον και δυό χ η κω(δ)ουνέα
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Ερμηνεία: Ότι εν δυστυχία πάντα εις ευτελή τιμήν πωλούντε -
Στου καματερού τα πάντα ανεμιλλαώνουν οι ακαμάτες
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Ανεμιλλαώνουν = αναβλαστάνουν -
Στου κουφού τη πόρταν όσο θέλεις βρόντα
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893) -
Σύντεχνε κι' αν εμιλούμε συχνογύριζε την πίτταν
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Ότι προς το προκείμενον έργον συνεχής η προσοχή δέον να είναι -
Σύντεχνέ μου συντεχνέ μου στη δουλειά βοήθησέ μου στο φαΐν αλάργερέ μου
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Επί των ευεργετημένων αγνωμουσύντων -
Σύρνε με κι εγιώ να κλαίω, τράβα με και να τσουκνίζω
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Ερμηνεία: Επί των προσποιουμένων ενώ θέλαν τι προσφερόμενον, κυρίως εν χορώ, εν ω ενδομύχως επιθυμείν αυτό -
Σύρτα φέρτα ψουψουρίστρα κουκκορίχτρα ξεμαυλίστρα
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Άνευ ερμηνείας λέξειν -
Τ' αυγά δε βάφουνται με τις πορδές
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Ερμηνεία: Επί των ματαιοπονούντων άνευ εξόδων εις δυσεπίτευκτα έργα -
Τ' αώι ξυπνά τον αωιάτην
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893) -
Τα δ[ιακόνια, τα δ]ιακόνια της κακής Γελλούς εγκόνια
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896) -
Τα διακόνια, τα διακόνια της κακής Γελλούς εγγόνια
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896) -
Τα θέλ' ο Γιάννης στη Μαριά να (ιδ)ή η Μαριά στο Γιάννην
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Προς τους περιμένοντας εκδίκησιν -
Τα λό(γ)ια των πολλώ κάνουν τον άθθρωπο λωλλόν
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Ερμηνεία: Επί των διαταλειμάναι -
Τα μεταξωτά βρακιά θέλου πιδέξια σκέλια
Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1893)Ερμηνεία: Ότι ο έχων μεγάλας αξιώσεις δέον να έχη και ικανότητα