Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 100-119 από 713
-
Ασ' σ' ακριβόν κι άλλο αφτενόν πράμαν κ' εν
(1939)Οξύμωρη έννοια που στη βάση της είναι σωστή. Με ανάλογη σημασία λένε κι οι εγγλέζοι : Δεν είμαι τόσο πλούσιος για ν' αγοράσω φτηνό πράμα -
Ασ' σ' έναν ξύλον σταυρόν πα γίνεται, ιφτάρ' πα γίνεται
(1939)Από τους ίδιους γονιούς μπορεί να γεννηθούν και καλά και κακά, κ΄ έξυπνα και κουτά παιδιά -
Ασ' σ' ωβόν απάν' μαλλίν αραύ' να αχπάν
(1939)Απ' το αυγό απάνω μαλλί γυρεύει να μαδήσει. Ανάλογο με το:προσπαθεί να βγάλει ξύγκι από τη μυίγα. -
Ασ' σα χείλα πρόγατον κι' ας' σην καρδίαν λύκος
(1939)Για υποκριτές γλυκομίλητους με κακούργα ένστικτα -
Ασ' σά μυτία – μ' έρθεν
(1939)Ερμηνεία: Από τις μύτες μου ήρθε, δεν το χάρηκα, ή το πλήρωσα ακριβά -
Ασ' σά μυτία – μ' εξέγκεν – α
(1939)Ερμηνεία: Από τις μύτες μου τόβγαλε, δε μ' άφησε να χαρώ το καλό που μου έκανε, ή μ' εκδικήθηκε για κάτι που τούκανα -
Ασ' σή τστσί σ' το κουδούκ' έκοψες κ' εδέκες μ' α
(1939)Από του βυζιού σου τή ρόγα έκοψες και μου τόδωσες. Χαρακτηρίζει πολύ φειδωλή προσφορά πού προδίνει τσιγκουνιά -
Ασ' σην οκνίαν ατ' το πολλά, τον γάϊδαρον “τάγη” κουϊζ dτον
(1939)Από την πολλή του τεμπελιά, τον γάϊδαρο “θείε”, τον φωνάζει. Κλασικός τεμπέλης, πολύ οκνηρός -
Ασ' σην πίσσαν σο γατράν
(1939)Από την πίσσα στο κατράμι. Ανάλογο με το : Από την Σκύλλα στη Χάρυβδη -
Ασ' σο γουλούτσ'ν – ατ' γαίμαν σταζ'
(1939)Από το σπαθί του αίμα στάζει. Παληκαράς κ' αιμοχαρής, που εμπνέει σεβασμό και φόβο -
Ασ' σο κι τρεχ' το ποτάμ' να φογάσαι
(1939)Αναλογο με το: Από το σιγανό το ποτάμι ή από ξεροπόταμο να φοβάσαι -
Ασ' σο χαλκόν – ατ'ς αφκά μυίας περάν'νε και αντιπεράν'νε
(1939)Από τον τέντζερή της κάτω μυίγες περνούν κι' αντιπερνούν – Ανυκοκύρευτη που δεν έχει το νου της στο σπίτι της -
Ασ' στόμα-σ' και ση Θεού τ' ωτίν!
(1939)Αντίστοιχο με το: Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί! -
Ασκητάς φορεί την γούναν κι η Λισάφ κρεμάν' την γούλαν
(1939)Για να σατιρίσουν κανένα που καλοπερνούσε γενικά ενώ οι δικοί του κακοπερνούσαν και περιοριζόντανε να πάρουν ύφος κακομοίρικο. Η εικόνα είναι παρμένη από το φυσικό με τα πρόσωπα που αναφέρονται στην έκφραση. -
Ατό πα έχ' το φαλαμίδ'ν-άθε
(1939)Κι αυτό έχει το θαλαμίσκο του, το ιδιαίτερό του διαμέρισμα. Λέγεται από πολύ χορτάτον, που θέλει να δικαιολογηθεί έτσι για να δεχτεί κάτι εκλεκτό που του προσφέρουν ή κι από κείνους που του το προσφέρουν πιέζοντάς τον να το δεχτεί