Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Λιουδάκη, Μαρία"
-
Καθα είς τον πόρδαρό ντου μηλοκύδωνο τον έχει
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Καθένας τα δικά του τάχει για καλύτερα -
Καθάριος ουρανός αστραπές δε φοβάται
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Καθαρός ουρανός αστραπή δε φοβάται
Λιουδάκη, Μαρία (1940) -
Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Ερμηνεία: Ο αθώος δεν έχει να φοβηθή τίποτε -
Καθένας απού τον αψίποδα ντου θα κρεμαστή
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Καθένας θα πληρώση για τις αμαρτίες του -
Καθένας την πορδή του μούσκο το 'χει
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Στονν καθένα αρέσουν τα δικά του πράγματα -
Καθένας τον πόρδο του μοσκοκύδωνο τον έχει
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
και ρίξε με στη θάλασσα να πλέω σαν τσεκούρι κι' α δε σ' αρέσ' η μέση μου να τήνε πελεκήσω
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
Και τα μεταξωτά βρακιά θέλουν πιδέξια σκέλια
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Και τα μεταξωτά βρακιά, θένε πιδέξοι κώλοι
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
Και τα ορφανά 'ρφανίζονται για να κακοπεράσουν
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λεν όταν πάρη ο χηρεμένος μητριά στα παιδιά του και αυτή τα βασανίζει -
Καίουνται και τα φίδια σαν καίουνται τα βουνα
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Ερμηνεία: Η μάνα τ΄αγαπα τα παιδιά της, όσο κακά κι όσο άσχημα κιαν είναι. Μια φορά ήτανε μια μάνα κι έκαψ΄ ένα φιδ, και μια φορά που πίασε φωτιά το βουνό, βγήκε και ρωτούσε τις γειτίνισσες “Καίουνται και τα φίδια σαν ... -
Καινούργιο κατρακόσκινο και που νε σε κρεμάσω κιαν παλιώση που να το πετάξω;
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Ερμηνεία: Το λεν όταν είναι κάποιος καινούργιος φίλος και του πολυπεριποιούνται