Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ."
-
Όπου τεμπέλης και φαγάς πάγει γένεται παπάς
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ερμηνεία: Χαρακτηριστικόν των ιερέων -
Ότι την νύκτα της μεγάλης Πέμπτης προς την Παρασκευή εμφανίζεται ο κεκρυμμένος θησαυρός εν είδε φλογός
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929) -
Όφις εντός οικίας δεν επιτρέπεται να φονευθή, διότι είναι το καλό του σπιτιού.
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929) -
Ούτε συ, κερά, σταφύλια, ούτ' εγώ ντραγατικά
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Περί εκείνων, οίτινες χάριν εκδικήσεως παραβλέπουν το ιδικόν των συμφέρον -
Π' ένα ξύλο βγαίνει σταυρός και φκυάρι
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Περί δύο αδελφών διαφόρων χαρακτήρων -
Πάλ' ο Γιάννης δε μπορεί, πάλ' ο κ... του πονεί
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Προς φιλασθένους -
Παλαμίδα σε μυρίζει, ντειμεντέν να φας κολοιό
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Προς τους επιθυμούντας ν' απολαύσωσι τι δυσαπόλαυστον, το οποίον δεν ταιριάζει εις την κοινωνικήν τάξιν -
Παναγία, βοήθαμε! Σάλευε και τα χέρια σου!
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929) -
Παπά κάν' τονα κι' άφσ' τονα
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ερμηνεία: Ότι το επάγγελμα των ιερέων είναι επικερδές -
Παπά παιδί διαβόλ' εγγόνι
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Ερμηνεία: Προς τους εξ ιερωμένων έλκοντας την καταγωγήν -
Παρηγοριά ντον άρρωστο όσο να βγη η ψυχή ντου
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Όταν δίδωμεν θάρρος εις τινα άνευ ελπίδος -
Πέρσι ψόφησ' ο λαγός, φέτο μύρισε τσίκνα
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Περί των παρακαιρως λαμβανόντων υπ' όψιν τα γεγονότα -
Πήρ' ο στραβός κατήφορο και γλύστραε και πάγει
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Περί εκείνων, οίτινες συνεχίζουσι εργασίαν τινά, άκοπον, διευκολυνθείσαν παρ' άλλων -
Πιε, γάδαρε, αγίασμα
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Όταν μας υποχρεώνουν να πράξωμέν τι εναντίον της θελήσεώς μας -
Πο κάτου πε ντον ουρανό κάθε προφήτης γάδαρος
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)Προς εκείνους των οποίων δεν πραγματοποιούνται οι προρρήσεις -
Πο χει ντο μπόνο έχει ντο κι' η γειτονιά κοιμάται
Παπαϊωαννίδης, Κωνσταντίνος Δ. (1929)