Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Μαρινάτος, Σπ."
-
Έψιμος γυιός με κύρη δεν θερίζει
Μαρινάτος, Σπ. -
Εγελούσανε κ' εμένα κ' έσκασα κ' εγώ οχτώ γέλια
Μαρινάτος, Σπ.Ερμηνεία: Όταν γελοίος τις συγγελά μετ' εκείνων εις προξενεί τον γέλωτα -
Εγώ βάνω τον κούκκο μου κι ο κούκκος την ουρά του
Μαρινάτος, Σπ. -
Εγώ βάνω τον σκύλλο μου κι ο σκύλλος την ωρά του
Μαρινάτος, Σπ. (1918)Ερμηνεία: Επιφορτίζομαι υπό τινός δι' εργασίαν, εγώ δε πάλιν αναθέτω εις άλλους -
Εγώ σ' έχτισα, φούρνε μου, κ' εγώ θα σε χαλάσω
Μαρινάτος, Σπ. -
Εδιώξαμε την αλουπού κ' εμπήκε το λιοντάρι
Μαρινάτος, Σπ. -
Είκοσι χρονώνε γυιός, κ έλεγε τον λύχνο μπύχνο
Μαρινάτος, Σπ. (1918)Ερμηνεία: Επί παιδός ή ανδρός αδιακρίτως, όστις είναι καθόλου αδέξιος και αδαής, πράξης δε τι ανάξιον λόγου εναβρώνεται ως επί μεγάλοις πεπραγμένοις, αποτείνουσι το βέλος: ω γυιέ! Ψυχή μου! Είκοσι χρονώνε γυιός κι είπες ... -
Είναι σαν κορακογλειμμένος
Μαρινάτος, Σπ. (1918)Ερμηνεία: Επί του λίαν ισχνού και αχαμνού γίνεται χρήσις των φράσεων: Σου φαίνεται πως τόνε γλείφουνε κοράκσι. Σου φαίνεται πως ζη στα κεραμίδια. Είναι σαν τσίκλα -
Είναι σαν ξιφτέρι
Μαρινάτος, Σπ.Ερμηνεία: Επί κατίοχνου, α τε του πτηνού τούτου ουδέποτε παχυνομένου -
Είπ' η γάνα τση κατρίλας φύγ εδώθε μη με χρίσης
Μαρινάτος, Σπ. -
Είπ' ο κόκορος τον πετεινό ψωλάτο
Μαρινάτος, Σπ. -
Είπαν τση γριάς να κλάνη μα να μην το παρακάνη
Μαρινάτος, Σπ.