Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α."
-
Μωρέ τούτος είν' ίδιος με τα κόρνα του
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)Ερμηνεία: Ο διάβολος αλλά και ύβρεις μετά εισφερομένη μετά τινος αστειότητος -
Μωρέ φτούνος είν' ο Λυκοφαωμένος στητός
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)Σημείωση: Ο διάβολος αλλά και ύβρις η εκφερομένη μετά τινός αστειότητος -
Μωρέ φτούνος είν' ο Λυκοφαωμένος χτιστός
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)Σημείωση: Ο διάβολος αλλά και ύβρις η εκφερομένη μετά τινός αστειότητος -
Ντεσμένος=ο λαβωμένος απο ξωτικά
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920) -
Ο γάτος έμου γαμεί, έμου σκούζει
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920) -
Ο ήλιος έκανε μουστάκια
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)Ερμηνεία: Εικονικόν αντί του ο ήλιος ψήλωσε -
Ο Θεός ποντίζει κι η γριά ξερονυχτενίζει
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920) -
Ο ξένος αναπεύει μα δε σε θεραπεύει
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920) -
Ούλ' απ' τη γούλη τα περνάει
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)Ερμηνεία: Εις φαγάν εφτούνος είναι της γούλης. -
Οχήστρα: «οχήστρα λεν και ‘να αγκάθι, που από κείνο φκειάσαν τάχα τ’ αγκάθινο στεφάνι του Χριστού».
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920) -
Πάει η γλώσσα του αρβάλι
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)Ερμηνεία: Αρβάλι, το = η λαβή, το χέρι του κακαβιού της βεδούρας, του σενdουκιού. Επίσης αρβάλι λέγεται εις τον μύλον το προστριβόμενον ως την περιφερομένων μυλόπετραν ξυλάριον και παράγον ούτω σκόπιμον θόρυβον. Εντεύθεν ... -
Πάει η γλώσσα του σαν το κάτου λιθάρι του μύλου
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)Ερμηνεία: Επί βραδυγλώσσου