Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Οικονόμου, Μάνθος Κ."
-
Ούτι του διάουλό σ' να ιδής ούτι του σταυρό σ' να κάν' ς
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: Διά τον μη θέλοντα να συναντηθή με τους εχθρούς του ή τους κακούς -
Ούτι φουνή ούτ' ακρόασ'
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Ουκ έχει που την κεφαλήν κλίναι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: Επί των δυστυχούντων: Αυτός δεν έχ' που τηνγ κιφαλήν κλίνι κι συ ζητάς τα δαν'κά; -
Ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Τη σκληροκαρδίους ή φυλαργύρους “ πήγα στον σπίτ' τ' να μ' δώκ' τίπουτις, αλλ' ούκ ην φωνή ούκ ην ακρόασις -
Ουλ' νούς να τ' ς ακούς κι απ' τ' γνώμ' σ' να μη βγαίν' ς
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Ουλ'νών οι κώλ' ας κλάσ'ν, κι ου δικός σ' μήτι πρίτσ'
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Προς τους κατακρίνοντας άλλους περί πράξεων, των οποίων είναι πρωτουργοί και προς ουδεμίαν αξίαν και βαρύτητα έχοντας εν τη κοινωνία -
Ουμπρός γκρημός κί πίσου ρέμμα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Επί εκείνων πού ευρίσκονται μεταξύ δύο κινδύνων -
Ουρ'μνεύ' του π'λλί τ'γ κόττα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Προς τους επαγγελομένους να διδάξουν εις τους γνωρίζοντας ό,τι δεν γνωρίζουν οι διδάσκοντες -
Π'λάει μέρα για νύχτα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Τας εργασίας της ημέρας επαφήνει και εκτελεί την νύκτα -
Πάει για μαλλί κι γύρ'σι κουριμένους
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον μεταβάντα να επιτύχη τι προς βλάβην άλλου και ζημιούται ο ίδιος -
Πάει για πράσ' ν' άλουγα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Προς επιζήτησιν ανεπιτεύκτου και ανιπάρκτου τινός -
Πάει η γκαμήλα να τ'ς βάλ'ν κέρατα κι τ'ς έκουψαν κι τ' αυτιά
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον μεταβαίνοντα δια κέρδος ή ζημιούμενον -
Πάει να πιη νιρό κι τόβγαλ' ου μπάκακας του μάτ'
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: Επί ατόμων πάντοτε προσκοπτόντων κ' ατυχούντων εις τα έργα των -
Πάν τ' αυγά κι τα καλάθια
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Περί της συγχρόνου απωλείας του περιεχόντος και του περιεχομένου. -
Πάντριψέ μι μακρυά να ξέρου να 'πινειούμι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Όταν τις αυτοεπαινούμενος καυχάται ότι έχει η μεγάλην υπόληψιν ή περιουσίαν, άτινα ως εκ της αποστάσεως δεν μπορεί να ξέρουν άλλοι δια να τον διαψεύσουν. Πάντως όμως κινεί την ειρωνίαν των άλλων -
Πάρ' τουν στουν γάμου να σ' πή κι τ' χρόν'
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον ακαιρολογούντα μωρόν