Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παναγιωτίδης, Δ. Α."
-
Είπε η χέσω της κατούρως. Στάσου γιατί μ' εβρώμησες
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Είπε και το γουρούνι να μη ματαχώση την μ΄΄υτη του 'ς τη λάσπη μα δεν τ' απόσωσε κι έπεσε μέσα.
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Επί μη τηρήσεως του λόγου περί αποχής από κακ΄ς τινός συνήθειας ως όταν ο μέθυσος ορκίζεται ότι δεν θα πιή πλέον. -
Ευλάβεια μικρού παιδιού χαρά του διαβόλου
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Ζήσε καλοπόρεψε και τον Μάη ν' αλλάξης
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι και τον Αυγούστο σταφύλι
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Ζουρλός νουνός που σ' εβάφτιζε
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Η καταχνιά της Βουρσίνας ο αέρας της Οσδίνας οι αγάδες της Μενίνας τρια κακά μεγάλα
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Χωρία της Παραμυθιάς -
Η μαρτυριά κρεμάει άνθρωπο
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Η μύτη μας 'ς τον ουρανό κι' ο κώλος μας 'ς την στάχτη
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία: Επί των αναξίως υπερηφανευομένων -
Η πρώτη γυναίκα είναι σκλάβα ς΄τον άντρα της η δεύτερη κυρά του κ΄ η τρίτη του παίρνει τα μυαλά
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)Ερμηνεία : Υποδεικνύουν ότι μόνον ο πρώτος γάμος έχει αξίαν και σπουδαιότητα -
Ήταν όλοι ένας κ' ένας
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Ηύρη η τέντζιερη το καπάκι
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902) -
Κάλλια λάχανα και ρήνια πάρα ζάχαρη και γκρίνια
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)