Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Η νυφ' μας η καματερή του μέγα Σάββατου βραδύ
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ειρωνεία για κείνους που για να τελειώσουν την εργασίαν των περιμένουν την τελευταίαν στιγμήν -
Η πίττα η καλή, καλό φίλου καρτιρεί
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ένδειξις αισίας εκβάσεως του έργου -
Ή δείρ' του τ' αρχοντόπ'λου, ή μην του παταρίηζς
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως προτροπή προς τους επιχειρούντας κάτι, ή να το αποτελειώσουν ή να μη κάμουν αρχήν -
Ήθελα να πέσου κάτ', καλά που μ' έσπρουξις
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που επειδή δεν θέλουν να ενδώσουν, επιζητουν αφορμών προς άρνησιν -
Θ' αφήσουμι του γάμου, να πάμι για πουρνάρια;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι παραμένουν το βέβαιον και θετικόν και κυνηγούν τ' αβέβαια -
Θα κάΜ' τ΄ άχιρα κουμμάτια!
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους που δεν είναι εις θέσιν να πραγματοποιήσουν τας απειλάς των -
Θα μι κόψ' του νιρό π' τα πράσσα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που δεν δίδουν την παραμικρήν σημασίαν εις απειλάς τρίτου -
Θα ρωτήσ'ν οι τουρκ' τς γύφτ' πότι να κάμιν μπαϊράμ;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για εκείνους οι οποίοι καιτοι δεν καλούνται προσφέρονται αφ' εαυτών να διατυπώσουν και την γνώμην των -
Θέλ'ς να κλάης κι να μη φυράης
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ειρωνεία για τους πολύ φιλαργύρους που επιζητούν το καλόν, αλλά χωρίς δαπάνας -
Θέλ'σι Ουβριός να καβαλλ'κέψ', έτυχι Σαββάτου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων των ανθρώπων, που τη στιγμή που σκέπτονται κάτι να κάμουν, παρουσιάζονται απρόοπτα εμπόδια -
Θκό τ' ψουμί, κι ξένου γκαϊλέ τραβάει
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι λησμονούντες τα ιδικά των, ανησυχούν για τας υποθέσεις -
Ιγώ έκαψα τ' dζέργα μ', να μη μι τρων οι ψύλλ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Κ'μήθκις μι γκαβόν; Ως του προυΐ θ' αλλοιθουρίης
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν περί του πόσην επίδρασιν ασκεί η συναναστροφή -
Κ'τσαίν' η καμήλα π' του 'φτί;
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για τους προφασιζομένους σοβαράν στενοχωρίαν εκ μηδαμινής αιτία -
Κ'τσοί, γκαβοί στουν άγιου Παντιλέμονα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι τον άπαξ ευεργεντήσαντα αυτούς εξακολουθούν να παρενοχλούν αδιακόπως με διαφόρους απαιτήσεις -
Κάηκα, μάννα μ', κάηκα! Κάηκες, πιδί μ', κάηκες! Οχ' μάνα μ' απ' τουν άντρα, απ' του λουκάν΄κου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Κάηκιν η γριά στ'κουρκούτ', φ'σάει κι στου γιούρτ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται για κείνους οι οποίοι παθούντες πρότερον, φοβούνται κατόπιν και από τα μάλλον αβλαβή -
Κάθ' αρνί 'που του πουδάρι τ' κρέμιτι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως εκδεικτικόν του ότι έκαστος ευθύνεται ατομικώς για τας πράξεις του -
Κάθι θάμα για τρείς μέρις
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι και η χαρά και η λύπη εν τω κόσμω τούτω είναι εφήμεροι -
Κάθι πέτ'νους στ' gούπια τ' λαλεί
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων που μόνον εις το γνωστόν εις αυτούς περιβάλλον δύνανται να γίνουν αντιληπτοί και να επιβληθούν