Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 61-80 από 138
-
Η αλεπού στην τρούπα της ζημία δεν κάμνει
(1908)Περί ανθρώπων οίτινες ποιήσεσι βλαβηντινα εν ω διατριβούσιν -
Κάσε, κόττα μου, στ' αυγά σου τσαί στα πετρολίθαρά σου για να βγάλης τα πουλιά σου ούλα κι – κι - κι τσ' ένα κα – κα – κα
(1908)Ούτως εν Κονίστραις ο τελευταίος στίχος λέγεται ενταύθα και άλλως “ούλα κου-κου-κου τσ' ένα κα-κα-κα” ή “πειότερα κου-κου-κου, πειό λίγα κα-κα-κα. Δια του κι-κι-κι,κο-κο-κο και κου-κου-κου νοούνται αλέκτορες, δια δε του ... -
Καλό στον άγιο του θεού τσάι τον οχτρό της πίττας
(1908)Ειρωνική προσφόνησις πρβλ. Πολίτου εν λ. αρ. 18 -
Καμάτρας χέρια δρώνουνε τσαί γληγορούς ποδάρια
(1908)Αι παροιμίαι αύται ουδέν σαφές κεφάζουσιν, εσχηματίσθησαν από ατομικών τινων παρατηρήσεων και επαναλαμβάνονται αναγερόμεναι εισ τους ιδρώνοντας κατά τους πόδας ή τας χείρας παιδιάς χάριν -
Κατακαημένε αθρώπε, μια λίτρα κρίας γεννείσαι σαν πύργος θεμελιώνεσαι, σα διάργυρος σκορπιέσαι
(1908)Σχετλιαστικόν του ανθρώπου δίστιχον -
Κατακαημένος άθρωπος ατός τσ' απατός του κάμνει κάκο του λόγου, που δεν το κάμν' ο οχτρός του
(1908)Πολλάκις ο άνθρωπός υπό πείσματος και ισχύρογνωμοσύνης ελαυνόμενο, ποιεί κακόν εις εαυτόν, οίον ουδ΄ο εχθρός αυτού δύναται να ποιήση -
Κρεμάκανε τ' αυτιά του
(1908)Περί του ηθικήν κατάπτωσιν υποστάντος, είτε δι' αχρηματίαν, είτε δια νόσον, είτε δι' άλλην αιτίαν. -
Κρεμάστε τον άντρα μου, γιατί 'γώ σκοτίζομαι
(1908)Όταν αποφεύγη τις οχληρόν έργον δια μικράν δήθεν αιτίαν, εις άλλον δε και δη οικείον τινα υποβάλλη -
Μαύρη κόττα στην αυλή, άσπρη τσυρά στην πόρτα. Άσπρη κόττα στην αυλή μαύρη τσυρά στην πόρτα
(1908)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Με τον αετό που κάθομαι κουρούνα δε φοβόμαι
(1908)Ούτως ισχυρόν προστάτην έχων δεν φοβούμαι τους φαύλους -
Μήτε του αγίου τσερί, μήτε του μικρού παιδιού κουλλούρα
(1908)Εάν υποσχεθής αγίω αφιέρωμάτι ή μικρώ παιδί κολλύριον, είναι ανάγκη να εκτελέσεις την υπόσχεσίν σου, διότι ανευλαβές μεν είναι να μη αποδοθή τω αγίω το υπεσχημένον, οχληρόν δειλίαν ν΄ακούη τις τας μεμψιμοιρίας του μικρού ... -
Μηδέ το ράσο όσιο, μηδέ τα άσπρ' αφέντη
(1908)Η σεμνότης της περιβολής δεν είναι απόδειξις φιλανθρώπου ψυχής, ουδέ ο πλούτος γενναιοφροσύνης και ελευθεριότητος, αν μη τις φύσει ή παιδεύσει τοιούτος τυγχάνη ων