Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Λουκάτος, Δ."
-
Τόσο θα φκιάσω το σπίτι μου το χειμώνα!
Λουκάτος, Δ. (1956)[Το λέει] ο σκύλος, που όλο το καλοκαίρι ξεντώνεται. Μα έρχετ' ο χειμώνας και δεν έχει φκιασμένο τίποτα, και κρυώνει. -
Τον εστείλαμε για μαμή και γύρισε στα βαφτίσια.
Λουκάτος, Δ. (1959) -
Τον κάθε άνθρωπο πρέπει ναν τόνε δης πως είναι και μες στο σπίτι του.
Λουκάτος, Δ. (1952)Για να τον γνωρίσης όχι μόνο σα νοικοκύρη, αλλά και σαν άνθρωπο, χωρίς την εξωτερική του προσποίηση. -
Του γιού σου τάξε ψέματα και του γαμπρού σ' αλήθεια
Λουκάτος, Δ. (1956) -
Του τόστη ο πελάς έν' 'ς του τουσμάνου πολύ.
Λουκόπουλος, Δ.; Λουκάτος, Δ. (1951)Του φίλου ο μπελάς είναι περισσότερος από του εχτρού. -
Τούρκο φίλο να μην gαν'ς και γ'ναίκα μυστικό μη λες.
Λουκάτος, Δ. (1940) -
Τσόκ νταμάχ', τσόκ ζαράγ'
Λουκάτος, Δ. (1940)ΠΟλύ νταμάχι (κόπος, κουράγιο) πολλή ζημιά, βλάβη. Δηλ. Να μην το παρακάνη κανείς στη δουλειά, γιατί θα πάθη. -
Χτήμα όσο να γλέπης και σπίτι όσο να στέκης...έλεγαν οι παλιοί.
Λουκάτος, Δ. (1960) -
Χτίσε το σπίτι σου καλά, μην πέση και σε πλακώση.
Λουκάτος, Δ. (1952)