Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Μανωλακάκης, Παπαγιάννης"
-
Άλλος τή νύχτα πορπατεί κι' άλλον το βλάπτ' η μέρα κι' άλλος τον ήλιο ρέεται κι' άλλος τον κρύον αέρα
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Τη = τήν, ρέεται = ρέγεται. Ερμηνεία: Άπαντες δεν αρέσκονται επί το αυτό -
Άν δεν πληθαίνη το κακόν κακό δεν κόβγεται
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Ερμηνεία: Όταν παρακμάση το κακόν τότε θα περισταλή -
Άνηλια τα άλλω, άνωλια τα βγάλλω και πάλι λαμψάζουν
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894) -
Άνθρωπο[ν] θωρείς καρδία δεν εγνωρίζεις
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Ερμηνεία: Επί των τολμηρών -
Άνθρωπον από γενιάν και σκύλον από μάντραν
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Ερμηνεία : Ανήρ άριστος ουκ αν είν' δυσγενής -
Άρπαξε να φας και κλέψε να χης
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891) -
Αγάλια αγάλια πας μακρά ρωτώντας εις τη[ν] μπόλη[ν]
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Ερμηνεία: Χρόνω και κόπω τα καλά κτώνται -
Ακάλεστος γά(δ)αρος 'στο γάμο(ν) τι γυρεύει
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Επί των απροσκλήτους προσερχομένων εις γάμον ή συμπόσιον -
Ακάλεστος φίλος καθάριος χοίρος
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Επί των απροκλήτας προσερχομένων εισ γάμον ή συμπόσιον -
Ακόμη (δ)εν ήβγ' απού τ' αυγό(ν)και πετά στον ουρανό(ν)
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Ερμηνεία: Επί της προτύρης μεγαλουχόντων αγροίκων και απείρων. -
Ακόμη [δ]έν εθώκαμε[ν] κ' οι πετεινοί κουκίσαν
Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1891)Ερμηνεία: Επί απροόπτων