Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Λήμμα "αψύς"
Αποτελέσματα 21-40 από 59
-
Τ' αψύ το ξύδ', τ' αγγειό του βλάβ'
(1965)Οι πικρόχολοι, οι φθονεροί κι οξύθυμοι, βλάπτουν τον εαυτό τους -
Τ' αψύ το ξύδι τ' αγγειό τ' χαλνάει
(1929)Ο θυμός βλάπτει πάντοτε εκείνον που θυμώνει έστω και αν είναι ο θυμός του δικαιολογημένος -
Τ' αψύ το ξύδι τ' αγγειό το χαλνάει
(1937) -
Τ' αψύ το ξύδι, τ' αγγειό τ' χαλνάει
(1929)Αψύς = ο ευκόλως ανάπτων, ο οξύθυμος, αψιά= η καίουσα, η δυνατή -
Τ' αψύ του ξειδ ταγγειό τ χαλνά
(1911) -
Τ' αψύ του ξίδ', τ' αγγειό του βλάβ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι με τον ευερέθιστον χαρακτήρα των γίνονται πρόξενοι ζημιάς εις εαυτούς -
Τ' αψύ του ξύδ' τ' αγγειό τ' βλάφτ'
(1913) -
Τ' αψύ τού ξίδι, τ' αγγειό τ' χαλάει
(1955)Παρόμοιο είναι το αρχαίο: Ζήσεις βίον κράτιστον, αν θυμού κρατής. Ο οξύθυμος και οργίλος άνθρωπος τον εαυτό του βλάπτει -
Τ' αψύ τού ξύδ' χαλνάει τ' αγγειό
(1962) -
Τ' αψύν τ' εξείδ' το σκεύος – άθε χαλάν'
(1939)Το δυνατό το ξείδι χαλάει το δοχείο του – Ο οξύθυμος βλάφτει τον εαυτό του. Όμοιο με το: Το κακό το ξείδι τ' αγγειό του χαλά