Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Που ήσαν; Πουθενά! Τι έκαμνις; Καντίπουτα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, που με όλους τους κόπους που καταβάλλουν, δεν μπορούν να προοδεύσουν -
Που θα πέσ΄ του μήλου; Κάτου 'που τη μ'λιά
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι τα τέκνα θα ομοιάσουν τους γεννήτορας -
Που πάτι, έρμα ; Να ΄ρμάξουμι κι άλλα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται ως ενδεικτικόν δια την εξ ατέκνου εις άτεκνον περιερχομένων κληρονομίαν ότι δηλ. ουδένα ανθρωπιστικόν σκοπόν εκπλήρος αυτή -
Πριτς Μάρτ'! Τα ξιχείμασα τα γίδια μ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Πασίγνωστος η παροιμία αυτή και γνωστή η προέλευσις της -
Πχοία δε θέλ' να ζ'μώσ' κάθι μέρα κουσκινίζ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν της απροθυμίας μερικών που για ν' αποφύγουν βαρυτέραν εργασίαν, σπαταλούν τον καιρό των εις παιδαριώδεις ασχολίαις -
Πχοιός πηδά πουλλά παλούκια, θα του bη κάνα στου gώλου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως προειδοποίησις για τους ριψοκινδύνους ότι κάποτε θα πάθουν ωρισμένως -
Σ' αυτό του πλιβρό να κοιμ'θής
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για κείνους που ανεξετάστης βασίζονται ως απατηλές ελπίδες -
Σα dου bόϊ μ' βρήκα σα d gαρδιά μ' δε βρήκα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι κρίνουν τα πράγματα υποκειμενικώς, δεν ευχαριστούνται είς την εργασίαν των άλλων -
Σα dου gόσμου κι' ου Κουσμάς
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικώς του ότι οφείλει πας τις να συμμορφούνται προς το περιβάλλον αυτού -
Σα dου σκλί στ' αbέλ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, για τους οποίους και όταν αποτελεσθούν, δεν υπάρχει φόβος να ζητηθούν ευθύναι -
Σα βριμέν' γάτα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι στερούνται θάρρος και τούτον ένεκα φαίνονται πάντοτε βασανιζόμενη υπό φόβου -
Σα δεν έχ'ς μυαλό, εχ'ς πουδάρια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, που χωρίς σκέψιν και μελέτην ενεργούν βεβιασμένως και κατόπιν αναγκάζονται να επαναλάβουν τα αυτά -
Σα φύγ' ου γάτους, χουρεύουν τα πουdίκια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι πάσα εργασία χωλαίνει, όταν δεν είναι επαρκής -
Σά δεν είδιν bιζιστέν, είδι φούρνουν κ' έφριξιν!
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν των αμαθών, οι οποίοι μεγαλοποιούν πάν ότι βλέπουν. -
Σαββάτου να 'νι, μάστουρα, κι' ας είνι χίλις ώρις
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, οι οποίοι με μεγάλην ανυπομονησίαν προσπαθούν να φθάσουν στο τέλος της επιχειρήσεως, αδιαφορούντες δια των καλυτέραν αυτής έκβασιν -
Σιβάτι, σκύλλ' αλέστι, κι αλεστικά μη δώστι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους, των οποίων το σπιτικό εν γυνή δεν έχει καμία τάξη, και ο καθένας κάμνει του κεφαλιού του -
Σκατό καλοκαιρ'νό, μπουμπό χειμωνιάτ'κου
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η έλλειψις είδους τινός έστω κατωτέρου, καθιστά τούτο περιζήτητον -
Σκλί που γαυγίζ' δε δαgών'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν των θορυβοποιών εκείνων, που με όλας των τας φωνας δεν φέρουν αποτέλεσμα -
Στ' αγκάθια κάθιτι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους που ευρίσκονται εις στεναχωρίαν και αναμένουν ξένων βοήθειαν -
Στην ξέρα, καλό κι του χαλάζ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι μετριάζοντες τας υπερβολικάς απαιτήσεις των, αρκούνται και εις ολιγωτέρας εξ' αυτών