Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Λουκόπουλος, Δημήτριος"
-
Να φσίνξει το θαλί, ά βgάλει νερό
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Αν σφίξει την πέτρα, θα βγάλει νερό. Για τους χειροδύναμος. Λεβ. 77, Ποντ. Δ. Π. αρ. 324, : Τα λιθαρά να τζουμίζ'νερόν εβγάλλ' -
Να φτσαιρέσω το 'μόν dο τσουφάλι, να εμώσω το σον dο τσουφάλι
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Ν' αδειάσω το δικό μου κεφάλι, να γεμίσω το δικό σου -
Να! Π' θα κάμς κουκούλια συ!
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)Ερμηνεία: Επί πρωϊμου εκδηλώσεως εμφύτων σωματικών κι πνευματικώ αρετών μικρού παιδιού -
Νά ιδής απού τί μαντρί είμι!
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)Παροιμιώδης φράσις από τί γενεά κατάγομαι -
Νά νά΄ς ψωμί, ΄ά νάρτει κονdά σου να μή νά΄ς, τζο ΄ρτσεται
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Αν έχεις ψωμί, θα ΄ρθει κοντά σου, αν δεν έχεις δεν έρχεται. Όσο έχει κανείς λεφτά, έχει και φίλους – Λεβ. 74 -
Νά νάσ΄ νύσε α ξυστής΄ να μη νάσ΄ ά σε φαν dα φτείρε
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Αν έχεις νύχια, θα ξυστείς αν δεν έχεις, θα σε φαν οι ψείρες. Για κείνους που δεν έχουν τρόπο να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Λεβ. 75 – Πόντ. Ακ. Σελ. 485 : Νύχια ΄κ΄ έχ΄ να τοαφίεται -
Νάκαναν οι σκούρκοι μέλι, θάκανα κι΄ εγώ κουβέλι
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)Λέγεται επί τέκνων τα οποία εκ ραθυμίας παραμελούν τας εργασίας των -
Νάχα νου κούριβα, δεν κουλουκούρζα
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926) -
Νάχε ο γάιδαρος ανάγκη από βρισιές κι ο φούρνος από γάνες
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926) -
΄Ναίκα είσαι τσαί τζο κατζεύ ;
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Γυναίκα είσαι και δε μιλάς ; Οι γυναίκες τότε στα Φάρασα δεν μπορούσαν να μιλούν μπροστά στους άντρες -
Ναχα πουτάνας ριζικό, ναχα πουτάνας τύχη
Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)Εκ της επικρατουσης δοξασίας ότι η κοινή γυνή έχει τύχην -
Νε το κεbάπι κάφτει, νε το ιλίδι
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Ερμηνεία: Γι' άνθρωπο που δε θέλει να λυπήσει ούτε το ένα ούτε το άλλο από δυό που μαλώνουν -
Νε του Σαμού το σοκάρι, νε του Αράπ' η χαραή
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Ούτε της Δαμασκού η ζάχαρη, ούτε του Αράπη τα μούτρα -
Νέ την gόρη του δίτει, νέ το συμbεθερό φκανdάζει
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Ούτε την κόρη του δίνει, ούτε το συμπέθερο κακοκαρδίζει. Γιά κείνον πού τα καταφέρνει να κάνει και τή δουλειά του και να τα έχει με όλους καλά. Η παροιμία είναι παρμένη από τις προξενιές, όπου ο έξυπνος πατέρας μπορεί ν' ... -
Νερό έβgη σο 'μον dο τετ' ζάλι
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1951)Νερό βγήκε στην τύχη μου