Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπαθανασίου, Θεόδωρος"
-
Όdας είν' ζιστό του σιδήρου, ακουλναει
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ότι η παιδεία και η μόρφωσις αποκτώνται από της μικράς ηλικίας και ότι και αι συμβουλαί να δίδωνται εν ευθέτω στιγμή -
Όdας π΄λούν, αγοράζ'ν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως συμβουλή, ότι Δηλαδή: Πρέπει κανείς να επωφελήται της περιστάσεως -
Όλ' γιλούσαν μιτ' ιμένα, χάνουμαν κι ιγώ π' τα γέλια
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για τους μωρούς και ανοήτους, οι οποίοι γελούν μαζί με τους ειρωνευομένους αυτούς -
Όλ' έκλιγαν του bόνου τους, κι ου μυλουνάς τ' αυλάκι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς για κείνους οι οποίοι μαζί με τους υποστάντας σοβαράς ζημίας, θέλουν να συγκρίνουν και τας ιδίας των μικροζημίας -
Όπ' σι πουν πολλά κιράσια, πάρι μ'κρό καλάθ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εις τας καυχησιολογίας μερικών δεν πρέπει τις να δίδη πίστιν -
Όποιος μόναχους πινιέτι, μόναχους κατηγοριέτι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952) -
Όσα ξέρ' ου νοικουκύρ'ς, δε dα ξέρ' ου μουσαφίρ'ς
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται εις ενδεικτικόν του ότι η ευφυία αδυνατεί να διεισδύση εις τας ενδομύχους σκέψεις άλλου προσώπου -
Όσα σερν' του φουκάλ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ενδεικτικόν των αθυροστρόμων, που ευστομίζουν ό,τι δεν πρέπει -
Όχ' γριά, μόν ζαρουμέν!
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Ερμηνεία: Λέγεται για κείνους, οι οποίοι προσπαθούν, αλλάζοντες την έκφρασιν, το αυτό πράγμα να το παραστήσουν ως διάφορον -
Οι γκαβές οι χήνις τ' νύχτα βόσκουν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν την ανικανότητα των, δεν προσπαθούν να επωφεληθούν της καταλλήλου ευκαιρίας -
Οι δυό μας συμιλούμι, μα χώρια κουβιντζιάζουμι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι δεν κατορθώνουν να συνεννοηθούν -
Ου ανήφουρους θα φέρ' κι κατήφουρουν
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως παρηγοριά ή ως ένδειξις περί του ότι τας δυσκολίας και στεναχώριας θα επακολουθήσουν ανέσεις και ευκολίας -
Ου κλέφτ'ς κι ου ψεύτ'ς του bρώτου χρόνου χαίρουντι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι εκείνοι που ακολουθούν αυτόν τον δρόμον, ταχέως αποκαλύπτονται, είτε εκ των λόγων είτε εκ των πράξεων -
Ου λύκους αντάρα κυνηγάει
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, που επωφελούνται πάσης ανωμαλίας και ταραχών προς εκτέλεσιν του σκοπού των -
Ου λύκους δε gάμν' παστουρμά
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ειρωνικώς δια τους λαιμάργους και τα άνευ υπολογισμού σπατάλας -
Ου λύκους του μαλλί τ' αλλάζ', μα του χούϊ πουτές
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδιεκτικόν για κείνους που επωφελούνται πάσης ανωμαλίας και τραχών, προς εκτέλεσιν του σκοπού των -
Ου λύκους τρώει κι' απ' τα μιτρημένα
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται κι ενδεικτικόν για κείνους, που αρνούνται να χορηγήσουν κάτι, προβάλλοντες ως ατομικών ευθύνων -
Ου νησ' κός κουμμάτια 'νειρεύιτι
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους, οι οποίοι την επιτυχή έκβασιν των υποθέσεων των εξαρτώσιν από ελπίδας μόνον -
Ού Θεός ουρφανόν κάμν' άμοιρουν δεν κάμν'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι πολλάκις η έμφυτος ιδιοφυϊα υπερνικά την δια προσπαθειών και κόπων κτωμένων μάθησιν -
Ουβριός σα μουφλουζέψ', παλιά τιφτέργι' ανοίγ'
Παπαθανασίου, Θεόδωρος (1952)Λέγεται εις ενδεικτικόν για τους εμπόρους που όταν ατυχήσουν ευθυμούνται τους οφειλέτας ασημάντων ποσών