Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Πετρόπουλος, Δημήτριος"
-
Τί σού λείπει κασιδιάρη; Μαργαριταρένια σκούφια
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941)Για κείνους που ζητούν αταίργιαστα, υπερβολικά πράγματα -
Το gατσίβελο πάγαινανα να το gάννα βασιλέ και κείνος έγλεπε τα ξύλα και γήλεγε: Α μα ξύλα για κάρβουνα!
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Δύσκολα κανείς λησμονάει το παλιό του επάγγελμα, όσο και αν αλλάξουν οι συνθήκες -
Το γηύρες ρούσκο, το θέλς και ξουρισμένο
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Λέγεται για κείνους που έχουν πολλές αξιώσεις -
Το Δωδεκάημερο που ακολουθούσε μετά τα Χριστούγεννα, πίστευαν πως έρχονται στα σπίτια τη νύχτα οι μνημοράτοι, πεθαμένοι τους ονόμαζαν και τσιφούτοι ή μαλλιέρ. Έλεγαν πως γύριζαν στους δρόμους κι έμπαιναν απο τις καπνοδόχες μέσα στα σπίτια γι'αυτό κι έκαιγαν λιβάνι στη φωτιά να φεύγουν τους φαντάζονταν ότι έμοιαζαν σαν Αράπηδες και φορούσαν κουρέλια. Στις 8 Γενάρη, τοτ Έζ Γιάννη, φεύγουν ξανά οι μνημοράτοι,...
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Το Θεγό πε το μυαλό το γηύρανα
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Σημαντικά πράγματα ανεκάλυψαν με τη σκέψη -
Το κάτ' το κεφάλ' τσάκσε το πάν'
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Λέγεται για κείνους που πλήττονται από σεξουαλικές καταχρήσεις -
Το κακό ξυδ' τ' αγγειό τ' μαραίν'
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1941)Ερμηνεία: Ο κακός βλάπτει το ίδιο το συμφέρο του, τους δικούς του -
Απόστολος Παύλος
Το ξωκλήσι του Ε Παυλίτζη ήταν κοντά στην Τσαχιρού στο στόμιο σπηλιάς, μέσα από τη σπηλιά έβγαινε νερό. Παλιά παράδοση λεεί πως στη σπηλιά τούτη έμενε μια βραδιά ο Απόστολος Παύλος, όταν έκανε τα ταξίδια του. Στο ξωκλήσι πήγαιναν οι Τούρκοι, άναβαν κεριά κι έπαιρναν αγιασμό. Πίστευαν κι αυτοί στα θάματα του Αποστόλου και φοβόταν την τιμωρίαν του. Σε παλιότερα χρόνια, λέει η τοπική παράδοση, κάποιος... Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949) -
Το Χορτόη χορτανίσκουν του νοματού τα 'φτάλμε
Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)Χορτόη ονόμαζαν τον Ιούνη. Τον Ιούνη χορταίνουν τα μάτια του ανθρώπου, έλεγαν, γιατί τότε είχαν πολλή πρασινάδα και λουλούδια -
Το ψάρ' πε το κεφάλ' βρωμά
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939) -
Τόσο το gόφτ' το νιονιό τ', τόσο φκιάν'
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Ενεργεί ανάλογα με τη διανοητική του αντοχή -
Τουλ' πε το dερτ' dους κι' ο μυλωνάς πε το νερό τ'
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Όλοι έχουν τον καημό τους -
Τρείς μήνες άνοιξη και τρείς το καλοκαίρ', τρείς μήνες το φθινόπωρο και τρείς βαρύς χειμώνας
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939) -
Τρίχιασ΄ο Αγιολιάς
Πετρόπουλος, Δημήτριος (1939)Λέγεται όταν πέσει κάτι (πέτρα, κεραμίδι κλπ.) και χτυπήσει κάποιον στο κεφάλι