Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Παπανδρέου, Γεώργιος"
-
Πολλές φορές πάει η κολοκύθα 'ς τ' βρύσ' αλλά καμνιά φορά πάει και δε γυρίζει
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918) -
Πως παν' αράπη τα παιδιά σου; Όσο παν κι' όσο μαυρίζουν
Παπανδρέου, Γεώργιος (1917) -
Ράβε ξήλωνε δουλειά να μή σε λείπη
Παπανδρέου, Γεώργιος (1917) -
Ριζικό= τύχη
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918) -
Σ' την άκρη σκάει η σφεντόνα
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)Ερμηνεία: το τέλος κανονίζει τα πάντα ως εκ τούτου αποτελέσματος αυτού, όπερ δυνατόν να μεταβάλλει τα εν αρχή ή εν την πορεία της υποθέσεως αυτής. -
Σε ποτίζω ξίδι
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918) -
Στα καλά καθούμενα
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918) -
Στρίγλος= νυκτικόραξ – ο στρίγγλος= ιδιότροπος, κακομοίρης.
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918) -
Τ' άη Λίως γυρίζ' η μέρ αλλιώς
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)Μεταβάλλεται έως το δροσερώτερον ο καιρός από τις ώρες του Ήλιου, 20 Ιουλίου -
Τα γινόμενα ουκ απογίνονται
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918) -
Τα πίσ' απίδια 'χουν νουρές τα πάρα πίσω φούντες
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)Ερμηνεία: Ομοία τη: Στην άκρη σκάει η σφεντόνα -
Τα σαραντάβαθα (άνευ ενκιού)=τα βαθύτατα : στα σαραντάβαθα της γής εχάθη.
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918) -
Τά 'καμαν (κάμαμε) πλακάκια
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)Ερμηνεία: Εκάμαμε κατεργαριές και πονηριές, Για να γελάσουμε κάποιον, κάποιους, κ.λπ. “τί, πλακάκια θέλτε να μου κάμετε;” “κι' άν μού κάνουν πλακάκια, εγώ τά καταλαβαίνω” -
Τελώνιο(ν)(το)= κακοπιόν πνεύμα,δαιμόνιων
Παπανδρέου, Γεώργιος (1919) -
Την έχω έντριγα
Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)Ερμηνεία: Διατρέχω κίνδυνον, είμαι κακά...: μ' αυτό πόκαμις την έχεις έντριγα