Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Ανδριώτης, Νικόλαος Π."
-
Τα λόγια μ'σό γουdούκ' σε γιμίζουν
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1940)Αρχείον Θρακικού Θησαυρού IV, Θράκη, σελ. 79 -
Τα παιδιά παίδες τραυούν κι' οι μάννες τις ξεχάνουν
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. -
Την προκοπή του σφάλαγγα θα κάμη!
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1940) -
Τίς δουλειές σου τις έφαεν η πούλλα και εν εχόρτασε
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1940)Ήταν πολύ λιγοστές. Ρόδος -
Το καλό στο καλό πάει
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. -
Το μετάξι μεταξοτρώει
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. -
Το μωρό και το χωριάτη ξένοι πόνοι τον γηράζουν
Ανδριώτης, Νικόλαος Π.Παρεμφερής nativus = εντόπιος, naif = αφελής -
Το Σκιgιάτη (Νοέμβριος) σκίζε 'ργώνε
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. -
Τόπακας, ό : φάντασμα ασπροντυμένο που κατοικεί στις ρεμματιές και ρίχνει πέτρες σ'όποιον περάση τη νύχτα.
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1941) -
Του γουρουνιού κι dου ζουρνά τ' να του κόψ' πάλι θα πάγ' να τα μτύσ'
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1926) -
Του κόσμου το περίπαιστρο τον κόσμο περιπαίζει
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. -
Του μιταξουτό βρακί θέλ' κι πδέξια σκέλια
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1926) -
Του φτωχού τ' αποδόσίδι, δυο ελιές κι ένα κρεμμυδι
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1940) -
Τραύξιν τσ' ιλιάς κί τσ' πικραλιάς
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1940) -
Τσινατι, πουδαράριζ ιμ, ηλώθιτι, χιράριζ ιμ
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1926)Αυτοπαραίνεσις των νηθουσών προς εργασίαν -
Φτουχός, άρρουστους, νησκός κι πουλλακαμένους
Ανδριώτης, Νικόλαος Π.Ίμβρος. Το πουλλακαμένους = πολλά καμένος, σαν κατακλείδα μιας σειράς απο επίθετα δυστυχίας. Πρβλ. Φλώριος κ' Πλατζαφλώρα στιχ. 62: Των ταπεινών, των θλιβερών, και την πολλά καμένην -
Ώσπου να πή η αλουπού πάου πάου, των βουννών της εσσίσαν την
Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1940)