Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Βαλαβάνης, Ι."
-
Το γεφύριν ντ' εδήβεν ο κόσμος κ' εγώ θε να διαβαίνω
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Την γέφυραν ην διήλθον πάντες καγώ διαβήσομαι -
Το γλυκύν η γλώσσα εβγάλει το φίδιν ας' σο τρυπίν
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Η γλυκειά γλώσσα εξάγει (ή εκφέρει) τον όφιν της οπής -
Το γοργόν και χάριν έχει
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Προτρέπουσα ταχείαν τοις εν ανάγκη παρέχειν την συνδρομήν. -
Το γουδί το γουδοχέρι
Βαλαβάνης, Ι. (1886) -
Το έξ το μήλον κόκκινον και τ' απέσ σαπεμένον
Βαλαβάνης, Ι. (1877)Ερμηνεία: Επί των έξωθεν μεν φαινομένων ωραίων και καλών πραγματικώς δε μη όντων τοιούτων -
Το κάστανον εξήβεν ας σο τσέπλουν αχτί και είπε τιού κι απόθεν εξήβα
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Το κάστανον εξήλθεν του φλοιού είπεν εμπνεύσαν ω πόθεν εξήλθον. Ερμήνια : επί των μη αναγνωριζόντων μηδέ σεβόντων εκείνους, οίτινες συντέλεσαν προς προαγωγών αυτών, μάλιστα δε και περιφρονούντωντρόπον τινά αυτούς. -
Το καλόν ντ' εποίκες με εις σο μυτίμ μ' έγκες ατό
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Το καλόν (την ευεργεσίαν) ην εποίησας με, των ρινών μου εξήνεγκες (εξέβαλες). Ερμηνεία: Επί των μικρά μεν ωφελησάντων μείζω δε βλαψάντων -
Το καμέλιν ερώτησαν γιατί η γούλα σ' εν ζαρόν; και είπεν “και ποίον μέρος του κορμί μ' εν ίσον;
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Δηλαδή ερωτηθείσα η κάμηλος διατί σοι σκολιός ο τράχηλος απεκρίνατο τι δε μοι του σώματος ίσον. Ερμηνεία: Επί των ουχί ένα αλλά πλείστα ελαττώματα εχόντων -
Το καράβιν μερέαν μερέαν πάγει
Βαλαβάνης, Ι. (1874)Ερμηνεία: Ούτε σια της πλώρας ούτε δια την πρύμης