Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Φάβης, Β."
-
Όπ' ακούεις πολλά τσεράσα, παίρε τσαί μικρό κοφίνι
Φάβης, Β. (1908) -
Όποιος δεν επέρασε τη νύχτα με φεγγάρι τσαί την αυγή με τη δροσιά τον κόσμο δεν εχάρη
Φάβης, Β. (1908)Η κατά σεληναίαν νύκτα ευάρεστος είναι, επίσης δε και η κατά την αυγή, οπότε βεβαίως η ελάχιστη θερμοκρασία είναι. Η τε σεληναία νύξ και η αυγή νοείται βεβαίως του θέρους -
Όποιος έχει δυο μάτια 'γοράζει στάρι, όποιος έχει ένα, 'γοράζει αλεύρι, όποιος δεν έχει κανένα 'γοράζει ψωμί
Φάβης, Β. (1908)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Όποιος λυγαρεά δεν πιάση την αγάπη του να χάση
Φάβης, Β. (1908) -
Όπου πάρη χίλια πρόπυρα και κακαϊντού γυναίκα, τα πρόπυρα πηγαίνουν και απομένει η κακαϊντού
Φάβης, Β.Η λέξις πρόπυρα λέγεται αντί του υπέρπυρα (βυζαντινό νόμισμα) η δε λέξις κακαϊντού αντί του κακαϊδεί (= η έχουσα κακόν ιδεί δηλαδή άσχημον πρόσωπον)//Η μεν προιξ ευκόλως δύναται να δαπανηθή η απολεσθή, άλλ' η δυσειδής ... -
Όσ' αυγά σεπάζ' η κόττα, τόσα δα πουλιά θα βγάλη
Φάβης, Β. (1908)Το αποτέλεσμα είναι ανάλογον των δυνάμεων του δρώντος. -
Όσο αναραιεύγουνε τα σκόρδα, τόσο χοντραίνουνε
Φάβης, Β. (1908) -
Ούλα τα δέντρα 'ναι, τσαί τα κλαριά 'ναι τσ' άνθρωπος 'πό τον άθρωπο μεγάλη διαφορά 'ναι
Φάβης, Β. (1908)Οτι οι άνθρωποι διαφέρουσιν αλλήλων εις λόγον χαρακτήρος και καθόλου βιοτικών συνηθειών -
Πέντε μήνες ένα δράχτι παλ' ατή της το θαμάχτη πότε το 'νεκα η κολώνα, πότε το 'νεκα η πλατώνα!
Φάβης, Β. (1908)Πνιημάτιον σκωπτικόν της ευτελούς εργασίας της οκνηράς γυναικός -
Πέντε μήνες έξε δράχτια πότε τα 'νεκα η κολώνα, πότε τα 'νεκα η πλατώνα!
Φάβης, Β. (1908)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Πειότερ' αρνιά στο μακελλειό πάρα παλαιοπροβατίνες
Φάβης, Β. (1908) -
Πότ' αυγά, πότε τυρί δε μας λείπ' η αρτυμή
Φάβης, Β. (1908)Όταν πρόκειται να δηλωθή ότι τις ικανός της εδωδής απολάυει -
Πόχτησε η μαιμού μουνί τσ' έτσυψε τσαι το φιλεί
Φάβης, Β. (1908)Όταν τις ενσεής ων αποκτήση τι ευτελές και περί πολλού ποιηταί αυτό -
Πράσο τσαί πρασόφυλλο έφανα τον πάννο μου έχου τσαί τον άντρα μου
Φάβης, Β. (1908)Εις παροιμίαν ταύτην υπόκειται ο εξής μύθος: Μία τεμπέλα παρακάλειε την γειτόνισσα νάρτη να ντής φάνη το παννί, η γειτόνισσα της λέει “δώσε μου τον άντρα σου, να σου 'φάνω το παννί”. Η τεμπέλα συλλογίστη πως κακό είναι να ...