Αναζήτηση
Αποτελέσματα 134791-134800 από 134917
Το σπίτιν του γονηού μου εν να μείνη τ' αγγονιού μου.
(1940)
Σηνήθως ο χωρικός προικίζει τον υιόν του ανεγείρων κατοικίαν. Ο μικρότερος υιός λαμβάνει την πατρικής οικίαν. Ούτω το σπίτι του γονιού γίνεται του αγγονιού. Αλλά και ο χαρακτήρ και αι νόσοι είναι κληρονομικαί.
Χωράφι όσο θωρείς και σπίτι όσο χωρείς. Σπίτι μου, σπιτάκι μου, πόρδο καλυβάκι μου Αν δεν αρέζ' κανείς το σπίτι τ', πέφτει και τον πλακώνει.
(1956)
Ο γεωργός να έχει μεγάλο χωράφι και μικρό σπίτι.
"Φίλος οίκος, φίλος άριστος". Ο ξενητεμένος στο σπίτι του με πόση λαχτάρα γύριζε! Ο πατέρας μου, με τι χαρά όταν επέστρεφε, έλεγε ένα από τα δύο, τριγυρισμένος από τα ...
όποιος έχει σύντροφο εχ' αφέντη Ο - έχει καραφέντη Ο. ε. σύντροφον, έχει κι αφέντη
(1918)
Διότι δεν έχει ιδίαν θέλησιν
Τημ πουτάναβ βάλ' την όσσω σου, μα τηγ κλέφτισαν τζαι της σπιούναμ μεν τηβ βάλης.
(1940)
Η πόρνη δεν θα φέρει τους φίλους της, η κλέφτρα όμως θα φέρη τα χέρια της και η σπιούνα την γλώσσαν της.
Το ρουσί σο ρουσίν bάνου ίνεται, το σπίτι σο σπίτιν bάνου τζο ίνεται.
(1951)
Το βουνό πάνω στο βουνό γίνεται, το σπίτι πάνω στο σπίτι δε γίνεται.
Δύο οικογένειες στο ίδιο σπίτι δε μποορούν να συγκατοικήσουν. Τόλεγαν πιο πολύ για τ' αδέρφια, όταν παντρεύονταν κι έπρεπε να χωρίσουν.
Το καινόργιο σπίτι, τον πρώτο χρόνο τ' οχτρού σου, το δεύτερο του δικού σου, και τον τρίτο του λόγου σου.
(1952)
Επειδή τα νέα σπίτια έχουν υγρασία κ' ελλείψεις, καλό είναι ν' αργή κανείς να κατοική ο ίδιος μέσα.
Τον πρώτο χρόνο να το δώσης (το σπίτι) τον εχθρό ς', τον δεύτερο στο φίλο σ' και τον τρίτο συ.
(1956)
Άλλοτε τα σπίτια έκτιζαν με υλικά, που χρειάζουνταν πολύς καιρός για να στεγνώσουν, και για να δείξουν πόσον επικίνδυνο ήταν να το κατοικήση κανείς αμέσως, το έλεγαν.
Έππεσαν χαν του συχχαριατήν 'ς του κανδήλιν
(1941)
Συχχαριάτης είδος εντόμου του οποίου η εν την οικίο παρουσία εθεωρείτο ως προμηνύουσα τον ερχομόν απουσιάζοντος οικείου εξ ου και το όνομα συχχαριαστής. Το έντομον τούτο προσπίπτει επί της φλόγος του κανδηλίου κια πνίγεται. ...
Σπίτι μου σπιτάκι μου σπιτικαλυβάκι μου, έκλασα κι απόκλασα και κανείς δε μ' άκουσε.
(1920)
Ο άνθρωπος πρέπει να ποτιμά την ιφίαν οικίαν, έστω και ευτελής και πενιχράν, αντί οιασδήποτε άλλης ξένης.