Browsing by Place recorded

Προφήτης Ηλίας

Αυτός ήταν ψαράς. Λοιπόν η ψαρωσύνη ήτανε πολύ βαρειά δουλειά. Πήρε ένα κουπί και πήγε σ' ένα βουνό και το κάρφωσε. Εκεί που τόνε βρήκανε χτίσανε την εκκλησία (Τον Προφήτη Ηλία σ' ένα ύψωμα του Νησίου)

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Σκαλικοί-καλκαντζαραίοι-καλλικάντζαροι-καρκάντζαροι

Έχουν γαιδουρίσια πατήματα δεν τους βλέπουν, τους ακούν σαν ένας δυνατός αέρας. Βγαίνουν από του Χριστού ως που να βαφτίσουν το Σταυρό. Είναι γνωστή στο νησί η Κωλοσούκαινα που την παίρναν και την χορεύαν οι καλκατζαραίοι γιατ΄ι ήταν πολύ αθώα. Τώρα πια δεν τους βλέπουν οι άνθρωποι άλλοτε όμως που ήταν αθώοι τους έβλεπαν. Τους φαντάζονται και με κατσικίσια πόδια.. Εις ερωτησιν μου τι είναι οι καλλικαντζαραίοι...

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Παναγιά η Αρμάτα

Είναι ένα εκκλησάκι στη συνοικία Φανάρι (στο παλίο λιμάνι των Σπετσών). Εκεί φύονται ταα λεγόμενα “καραμπούσια” τα οποία βγάζουν ένα άνθος κόκκινο. Όταν οι Τούρκοι υπό τον Χαρσεφ πασά πήγαιναννα βγούν στο λιμάνι τους φάνηκαν τα κ. σαν φεσάκια Σπετσιώτικα κι έφυγαν απ' εκείνο το μέρος. Γι' αυτό έκτισαν έπειτα αυτήν την εκκλσηία

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Κάθε κρέας από το τσιγκέλι του κρέμεται

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Ερμηνεία: Καθ' ένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του

Κάθε μόλεμα κόσμου

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Αντιστοιχόν εις “Κάθε καρυδιάς καρύδι”

Κάστρο χωρίς σπηγουνιά παίρνεται ποτές

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Κατά τον καβαλλάρη κι ο γάϊδαρος

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Κρέας στο τσανάκι

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Λέγεται επί παμπτώχου

Μαγκάρι νάταν ούλα σαν το νερό!

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Δηλαδή καλά

Μοναχός σου χόρευε ποτέ σου μη σκοντάψης

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Να πουλήσουμε τ' αμπέλι να φκειάξουμε το λινό!

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Ο κούκος ήταν τσοπάνης και έχασε τα πρόβατα του και απο τον αναστεναγμό του έγινε πουλί και κλαίει τη νύχτα.

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Οι (α) νεράϊδες

«Οι ανεράϊδες παίρναν τον άντρα μου στις μία δύο τα μεσάνυχτα, τον κάνανε πίπου (=ολόγδυτο) και τον χορεύανε ως τις τέσσερις που λαλούσε ο μαύρος πετεινός. Τότενες βλέπανε τις νεράϊδες γιατί ήταν αγαθός οι άνθρωποι. Τώρα πονηρευτήκαμε.»

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Σκλήρες= οι 3 μοίρες

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Της Αναλήψεως, όταν αναλήβεται ο Χριστός όσοι έχουν καλή ψυχή μια λάμψη στον ουρανό, σχίζουν τα ουράνια και όποιος προοφτάση να ζητήση κάτι ή πλούσιος ή καλή ψυχή του γίνεται. Άλλοτε πούταν καλοί οι άνθρωποι βλέπαν τη λάμψη. Καθόντουσαν όλοι νύχτα με λαμπάδες και λιβάνια και περιμέναν. Πολλοί έβλεπαν, τώρα πια που αμάρτηνε ο κόσμος δεν βλέπουν.

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Παναγιά η Αρμάτα

Τότενες πούρθαν οι Τούρκοι το καραμπούσια (τα σφερδούκλια) γίνηκαν άνθρωποι με φεσάκια. Σαν τα είδαν οι Τούρκοιείπαν : πω, πω χιλιάδες, και πισωστρέψαν. Πήγαν κατα την Ύδρα τα καραβάκια τα Τούρκικα αλλά βούλιαξαν όλα. Ξεκληρίθηκαν, αλλουνού κόπηκαν τα χέρια, αλλουνού το κεφάλι. Ο καπνός τους τύφλωσε. Η Παναγία έκανε θαύμα.

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Τον επήγε ίσαμ' εκεί που βγαίνει ο ήλιος

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Εξάντλησε όλα τα μέσα

Τον επήγε ίσαμ' εκεί που δεν φτάνει ο ήλιος

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Εξάντλησε όλα τα μέσα

Του κασσίδη το κεφάλι εξήντα μπαρμπέρηδες κάνουν και το ξυρίζουν

Ιωαννίδου, Μ. (1928)

Φάε παπί τον Αλωνάρη και κόττα το Γενάρη

Ιωαννίδου, Μ. (1928)