Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άμα κουβαλή ο άdρας με το τσουβάλι τσ΄ η γυναίκα το βγάνη με το χουλιάρι δεν την προλαβαίνει

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Χουλιάρι=κουτάλι. Γιατ΄ ετσείνη δε λείπει από το σπίτι

Άρα κατάρα

Σιγάλας, Α. (1924)

Από παραμύθι

Αγιος πού δέ θαυματουργά, δόξα δεν έχει

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Γιά 'να κασσιδιομέν' αρνί κασσιδιάζει τό μαντρί

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Γεωργ. Ματθ. Γκάγκανης, ετώ 82, γεωργός, αγράμμ.

Δεν έχει ντρίτσα – κάτσα

Σιγάλας, Α. (1924)

Δεν έχει πολλές κουβέντες, ορθά κοφτά λέγει

Δυό πέτρες το βγάζουν τ' αλεύρι

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Βρύσι του Λαθρήνου

Έβγαζε τόσο νερό η βρύσι που δεν μπορούσε να κοιμηθή η βασίλισσα κ εδιάταξενε να βάλουν εκεί που έβγανε το νερό ένα μαλαματένιο ντρυμόνι για να σταματήση το βουητό του νερού. Το αυτό περίπου διηγούνται και δια την βρύσιν του Δεμάτου, ευρισκομένην μακράν της βρύσεως του Λαθρήνου).

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Έμι κλέφτης, έμι δυνάμεος

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Του μυρισμένου το στενό (τπνμ)

Ήτανε καμμιά βασίλισσα και τη βαστούσανε και τη σκοτώσανε κ’ εμύριζενε όμορφα κ’ εμαζευτήκανε ύστερα από δυο μέρη και τη θάψανε. Από κει ονομάζεται «του μυρισμένου το στενό»

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Ήτανε μια βασίλισσα στο κάστρο τ’ Απαλίρου και το βασιλιόπουλο ‘ρχότανε από το κάστρο της Ποταμιάς (χωρίον) και συναντιώντανε κάθε νύχτα σ’ ένα μέρος που από κεί βγήκε Καθανύχτα. Οι άντρες εφύγανε από ‘δω από το κάστρο τ’ Απαλίρου να πάνε ‘ς το πανηγύρι πάνω, στ’ απάνω κάστρο (κάστρο Ποταμιάς) κι αφήσανε τη βασίλισσα εδώ. Αφ’ ότι ‘φήσανε τη βασίλισσα βγήκανε κ’ ήρθανε κ’ επιάσανε να πάρουνε τη βασίλισσα....

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Μη δίνης αέρα του παιδιού σου, για θα χτυπήσης την κεφαλή σου

Σιγάλας, Α. (1924)

Ο Θεός να σε φυλάη από σιγανό ποταμό τσαι από το φόβου του αδυνατου

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Η μέλισσα

Τα’ηντσήστηκεν η μάννα τζη επειδή επήενε να τη ‘δή που ‘τανε άρρωστη,ενώ τα άλλα τζ’αδέρφια δεν επήανε,’’το ψιλό σου να το τρώνε οι άθρωποι και να γλείφουν τα δάχτυλα dωνε και το χοdρό σου να ‘φτουνε ‘ς τσί άγιοι λαμπάδες.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Το βάτρακα δεν τόνε 'σκοτώνουνε γιατί είναι άγιος,που 'σβησε τη φωθιά,που θα 'καίανε τη Παναγία.(βάτρακα=βάτραχον)

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Το λέει η καρδιά του!

Σιγάλας, Α. (1924)

Είναι θαρραλέος

Το Νοέμβρη νόα (γνώριζε) τσαι σπέρνε

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Γεωργ. Ματθ. Γκάγκανης, ετών 82, γεωργός, αγράμματος

Το πρώϊμο το 'βλόησεν ο Θεός, τσαι το έψιμο το 'κάλεσεν' ο τσαιρός

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Έψιμο = όψιμον

Τόσο θεριά πια ήτανε οι παλαιοί που ο Νώε ήβαλε το ‘να ποδάρι του από τον Αbαbά (βουνόν) και τ’ άλλ’ από τον Αη Λιά (βουνόν) κ’ ηπέρασεν ο ποταμός από κάτω. Οι άλλοι γίνονται μικροί γιατί έχουνε μπασταρδέψει. [μπασταρδέψει= εκφυλισθή]

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)

Τση Παναγίας η σπηλιά

Τον εκυνηγούσανε το Χριστό οι Εβραίοι κ’ επήενε εκεί μέσα κ’ εκρύφτηκενε κ’ εκεί ήτανε και τα πρόβατα και τον εκρύψανε από κάτω από την ουριάν τωνε που ήτανε πλατώρια. Επειδή εγλύτωσενε, το ‘κάμανε για τη Παναγία το σπήλαιο, επειδή ήσωσε το γυιό τζ’ εκεί πέρα. Έχω ιδέα πως εκεί την έπιασαν οι πόνοι κ’ εκεί ηναγκάστηκενε να τονε κρύψη μεσ’ στα πρόβατα και γι’ αυτό το λένε «τση Παναγίας η σπηλιά».

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)