Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 44

Άκουσα και όργανα μια φορά. Κι φωνή πρώτης γραμμής. (σε ξάγναντο).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άλλα ν' τ' άλλα κι άλλο ν' της Παρασκευής το γάλα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Μιά φορά στήν πόλη, κάποιος είδε στό τραπέζι του πατριάρχη σκορδάρα και βγήκε έξω λέγοντας ότι ο Πατριάρχης τρώει γάλα τή Μ. Παρασκευή. Από τότε έμεινε να λένε την ανωτέρω
Από μας τσι παλιακοί κρατιέτ' ο Θεός

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Από το χαλώ. Ήταν «σκάλα» (κόμπος, ανάμεσα βουνού και κάμπου) σε κεντρικό. Γινότανε χαλασμός και μάχες.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Αφ' το θέρο και σύρε για ρόβ'

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Ερμηνεία: Το ρόβ' είναι ζορ'κότερο
Βρήκα τον μύλο χάρβαλο και το νερό κομμένο

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Δίψασ' ου μυλωνάς και νερό δεν έχει

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Έγινι ου μυλωνάς γουρ'νοκόψιδα κι επήι κι ου καρκάντζουλας κι έψωνε βατράχια κι φοβήθκ' ου μυλουνάς κι του 'δωκε μιά στου κιφάλ'.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ένας είπε: - Ήθελα να είχα λαιμό μακρύ, σαν της πάπιας – Και γιατί; τον ρωτάει ο άλλος – Για να μασούσα καλά την κουβέντα, ώσπου να την πω

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Επειδή άλλοτε λέμε σωστές κουβέντες κι άλλοτε κουταμάρες
Ένας μια φορά έκανε ταξίδ’ σ’ένα χωριό και ήταν καλοκαίρ’, που ο κόσμος είχι τα στάρια του, τα’αλώνια στη σειρά. Είχι πιθάνει ένας χοντρός, Αθανάσιος Μητρόπουλος, εδώ και 40 χρόνια κι λέγανι πως έβγαινε βρυκόλακας. Τ’ αλώνια ήτανε στη γραμμή, περίπου 2 χιλιόμετρα αριστερά- δεξιά. Και τη νύχτα άκουγις απου κάτου : ‘’βγήκε βρουκόλακας..’’ Απαράτησαν ο κόσμος όλα τα’αλώνια κι έρεχαν να κρυφτούν στα σπίτια....

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Η Βίδρα=σταχτί υδρόβιο ζώο,σαν νυφίτσα,μέσα στις βάθες στο πυτάμ'.Τρώει ψάρια,αφήν'τα κεφάλια.Το δέρμα της αξίζει ως 500 δραχμές.Τα λιμπά τα παίρνουν στα φαρμακεία(σα φραγκόσκυλο,μαλλιαρό)Άν είναι σερ'κό και το χτυπήσ'ς,γυρνάει και τρώει τα λιμπά τ',για να μην το πιάσ'ς (το θηλυκό όχι).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Κέδρος (παλαιόν Χαλαμπρέζι)

Ήτανε τσιφλίκι εδώ το χωριό. Το είχανε δυο αδέλφια Τούρκοι: Ο Μουσ’λήμ-αγάς. Χώρ’σαν ο ένας πήρι το Λουτρό (χωριό) κι η άλλος του Χαλαμπρέζ’. Ήθιλαν να τα πουλήσουν τα χτήματα. Δεν συμφώνησαν οι Λουτρώτις και τα πήραν όλα οι Χαλαμπριζώτις. (βλ. σελ. 54)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Θέλεις να θερίσης ή να πας να βγάλ΄ς ρόβ΄;

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Το ρόβ΄ είναι ζορ΄κότερο
Καραγκούνικο μυαλό, κολοκύθι στο νερό

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Το λένε οι βλάχοι κια οι βουνήσοι
Άγιος Ιωάννης

Λένε πως τον Άη Γιάννη (29 Αυγούστου) στο Παλιούρι, άλλο χωριό, τον γιορτάζουν πασχαλινό με κρέατα και γλεντούσαν. Αλλά μια φορά που μαγέρεψαν βρήκαν μέσα στο καζάνι χέρι ανθρώπινο. Σταμάτησαν και δεν ξαναμαγέρεψαν πασχαλινό φαγί. Και τώρα κάνουν νηστίσιμο φαΐ

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Μια ιστορία που έγινε: Τούρκοι στρατιώτες που ήτανε στο ποτάμι, πήρανε ένα κοριτσάκι, επειδή έμοιαζε στο κορίτσι μιανού Τούρκου που πέθανε. Ο παπούς έφκιαξε πίτα, κρασί και τυρί και πήε στις σκηνές να βρη το παιδί. Του το δώκανε. Ζη αυτή κι έχει παιδιά

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άγιος Αθανάσιος

Μια χρονιά δεν έκαμαν πανηγύρι, όπως πρωτύτερα. Είχε ο κόσμος βλογιά κι είπαν να μην το φτιάξουν το πανηγύρι. Μαγειρεύ’ η εκκλησία 1- 2 καζάνια φαγητό κι επήγαιναν οι κάτοικοι κρέας, ρύζι, μανέστρα, μπλουγούρι (πέτουρα και στάρι). Παρουσιάστηκε, λέει ο Άγιος Αθανάσιος στον επίτροπο (τον πατέρα του λέγοντος) και του είπε : «Γιατί, αναγνώστη άφηκες το πανηγύρι μου; Εγώ το θέλω, λέει.» Και τότες εφκιάξανε...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Ν' αφήσουμε το γάμο να' πάμι για παλιούρια!

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Νύφη μου, όχι όπως ήξιρις, παρ' όπως βρήκις

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Όλον το Μάρτη φόβο κι ως τις 10 απ' τ' Απριλιού

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

«
»