Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άδος = Άδης, ο τόπος της κολάσεως εν Φαρασίω.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Αγάς του σαγού ένι βινάτο, ένι τζε τό σκυλί βινάτο

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Αν ο αγάς είναι δυνατός, είναι και το σκυλί δυνατό

Αλλαχού καλείται Βαραχτάς. Παρά φαρασιώταις Κατσόρα.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Αλσός. Παρά Φαρασιώταις δαίμωντες σκότιος δια νυκτός πλανώμενος και ποικιλοτρόπως ενοχλήν ή κακοποιών τους ανθρώπους. (Αλσός= εν τη εκδόσει σελ. 137 η λέξις εύρη τυπωμένη ως Αλούς)

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Ατί τον άνδρα σου ψέγω τζέ σύ

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Ψέγω=υψού, ύψου σαυτήν κατά τον άνδρα σου

Αχτούν τάβγα πενεντάβο, νάμεσα ψοφά το γαϊδούρι

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Αχτούν = λακτίζουν

Βαραχτάς. Ενιαχού της Καππαδοκίας ο εφιάλτης, ο αλλαχού λεγόμενος Κατσόρα και Θαφέρα.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Για να κλαίγω γω, ιου κουάψε συ

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Σημαίνει΅Κουάψε = κλαύσε

Διάτανος= δαίμων (β' σ. 38 έκδ. σ. 159). Τζιάνος= δαίμων (β' σ. 43 εκδ. σ. 163)

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Δομένος (ή Δομμένος). Δαιμονισμένος, υπό δαίμονος κατεχόμενος και υπ΄αυτού βασανιζόμενος (λέξις Φαρασιώτικη). (βλ. σ. 39 εκδ. σ. 160)

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Ένα καλό νομάτς γνέντα τζ' ένα κιάμι νομάτς έβη

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Θαφέρα. Εφιάλτης. Εν ταις περί Σεβάστειαν και Νικόπολιν Ελληνικάς Πλέκτοις.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Κατσόρα= Εφιάλτης, δαίμων εν Φαρασίω. Δεν σημαίνει το πάθος αυτό του Εφιάλτου, αλλά τα δαίμονα αυτά τα πιέζοντα καθ' ύπνον του άνθρωπου.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Μαλιέρ: Οι εν τους σκοτεινούς άντρους οικούντες και τους εισερχομένους πνίγοντες δαίμονες. Λέξη φαρασιωτική

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Μαρκάλτζα :Ον υπέρ φυσικής ισχύος και δυνάμεως. Λέγεται και περί θηρίων και περί ανθρώπων (γίγας, ήρως). Ιδίως δε ούτω καλείται και ο εν τους μύθους της Ανατολής συχνά μνημονευόμενος δαίμων, έχων μορφών ανθρώπου αμα και θηρίον, τεράστια ου η και έχων ένα μόνον οφθαλμόν επί του μετώπου «Κύκλωψ»

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Μαρκάλτζα: Εν Φαρασίω,ον υπέρευσικής ισχύος και δυνάμεως,ήρως, Ηρακλής, γίγας, ο εν τους Ασιατικούς μύθους, συχνά μνημονευόμενος δαίμων

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Με γυρεύει, ΄ς το δόσι μ΄ έμαθε

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Νάρα, νάρα γένται α λίμνη

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Νάρα = Νερό

Νάχα τατά σο σπίτι μου ερχούτον, νάχα μάνα γουργούρι στο στόμα είχα

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Ο Θεός θωρεί τόργο, για θωρεί τι ποίκει

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)