Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άλεκα τσαί ξάλεκα

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Εγώ τώρα

Άλλος θέλει του παπά τσ' άλλος την παπαδιά

Σταμπόλας, Π. (1914)

(Άμα το είδε) τη γκόψαν τα ξουράφια

Σταμπόλας, Π. (1914)

Έμεινε κατάπληκτος

Άμα του γείτονα το σπίτι κάεται, καρτέρει τσαι το δικό σου

Σταμπόλας, Π. (1914)

Αγάλια - γάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι

Σταμπόλας, Π. (1914)

Ανύπαδρος προξενητής για λόγουν του γυρεύγει

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Αργά ταί που ξανθά μαλλιά τσαί μαύρα μάτια νάχη

Σταμπόλας, Π. (1914)

Ξανθός

Βάλανε βλοητό

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Ερμηνεία: Έκαμα απαρχήν εργασίας

Βαβίζει σαν τον στσούλλο

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Ερμηνεία: Επί ανθρώπου λάλου

Βγήτσε άπ' τ' αβγό

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Επί ευπαθούς

Βουρδούλακας ο (πληθ. βουρδουλάτσοι) = ο βρυκόλαξ, όστις λέγεται και λουγγάτης. ''τσείνος που πέθανε προχτές γίνητσε βουρδούκαλας'' κατ' επέκτασιν - το σκιάχτρο, το φόβητρον, ο τσάγαρος. Βουρκολατσάζω = γίνομαι βρυκόλακας - βουρδούλακας.

Φουρίκης, Π. Α. (1928)

Γούρλωσε τα μάτια του τσαι τάκαμε γαρίδα

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Δεν έχεις βάφτισμα απάνω σου

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Ερμηνεία : Απέβαλες χρηστότητα, την αρετήν

Έβγανα γανά 'πο τη καρδιά μου

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Ερμηνεία: Εθλίβην, εστενοχωρήθην, επικράθεν

Έγινε το μάτι του γαρίδα

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Ερμηνεία: Επί ανεχείας

Έκαμε το μάτι του γαρίδα

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Έκλαψε με μαύρο δάκρυ

Φουρίκης, Π. Α. (1915)

Έτσι αλλάζουν οι τσαιροί τσαί οι μπυρισμένοι χρόνοι

Σταμπόλας, Π. (1933)

Ερμηνεία: Το μπυρισμένος είναι από το εμπυρισμένος, δηλ. κατακαημένος

Έχω τσ' άλλο παιδί στη μάννα μου καμωμένα

Σταμπόλας, Π. (1933)

Όταν θέλουν να παραστήσουν ότι είναι ειδικός δι' ασχημίας

Εις τα μέγαρα έχομε το γυμνάσιον ( Ο ΒΥΖΑΣ) το οποίον τη μερίμνοι του Αϊμνίστου και φίλουμου Μελετίου Αντωνίου Μπεναρδί, Καθηγιτου της θελογίας και εις το γυμνάσιον των Μεγάρων εφρόντισε και έστιλε χρίματα ο Πανμεγαρικός Σήλογος του Σικάγου που έχει την επονιμίαν (Ο ΒΥΖΑΣ) και εχτίσθη το γυμνάσιον Μεγάρων, έπιτα έχομεν και τον ποδοσφερικόν Σύλογον των μεγάρων (Ο ΒΥΖΑΣ) τώρα γιατί όμος φέρνουν όλα...

Ηλίας, Ιάκωβος Αναστασίου (1960)