Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Άλλη νια γυναίκα που ήτανε βουρκολακιασμένη έβγαινε τη νύχτα κεί που νυχτερεύανε οι γυναίκες. Ανέβαινε σε νια κυδωνιά και κουρναριζότανε. Της έλεγαν οι άλλες γυναίκες: Ποιά είσαι συ μωρή; Εγώ είμαι η Άννα του Παλαιού α α! α!!... εχασκαριζότανε. Ήτανε πολλές γυναίκες και για δαύτο δε σκιαζόντουσαν. ( κουρναριζότανε = μετεωρίζετο ως επί αιώρας, εχασκαριζότανε = εγέλα καγχάζουσα )

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)

Αν δεν τον πήρ' η γαλανή, τον πήρ' η μαυρομμάτα

Νεστορίδης, Κ.

Ερμηνεία: Επί άπαξ ερούντων

Αξίζει κούκου κεφάλι

Νεστορίδης, Κ.

Από γουρουνάκι νερό

Νεστορίδης, Κ.

Από πέρα στην Άγια Κυριακή είναι να κακάβι φλωριά. Τα αρβάλια του φαίνονται, αλλά οι άνθρωποι δεν τα γλέπουνε. Τους φαίνονται πουρναρόριζες τα αρβάλια του λεβετιού. Μα κι’ αν τα ιδούν δεν θα μπορέσουν να πάρουνε τα φλωριά γιατί είναι στοιχειωμενα . Τα πρόβατα περνάνε, τα πατάνε με τα πόδια τους και βροντάνε. (Άγια Κυριακή – Θέσις μη υπαρχούσης παλαιάς εκκλσιάς, κακάβι = λέβης, αρβάλια = λαβαί) [Βλ....

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)

Απου κάτου στο σκαμμένο είναι τ' άσκαβο κρυμμένο

Άγνωστος συλλογέας

Βαρύ όνειρο βλέπει

Νεστορίδης, Κ.

Ερμηνεία: Επί λίαν αφηρημένων

Γαμειέσαι, κώλε, χαίρεσαι να σε δώ και στη γέννα

Νεστορίδης, Κ. (1889)

Γαμιέσαι, κώλε, χαίρεσαι να σε ιδώ και στη γέννα

Νεστορίδης, Κ.

Γδαρμένος πάει τον άγδαρτο

Νεστορίδης, Κ.

Επί παραδόξων

Δεμένο ςτο παλούκι

Νεστορίδης, Κ.

Επί ασφαλιζομένων

Δεν πας του λύκου νέρο

Νεστορίδης, Κ.

Δολιανίτικη πείνα, αγιοπετρίτικη φωτιά! Καστριώτικη ψείρα, Βερβενιώτικη κλεψιά

Νεστορίδης, Κ.

Χαρακτηρισμός των κατοίκων των Δολιανών, αγίου Πέτρου, Καστριού και Βερβένων

Δολιανίτικη πείνα, αγιοπετρίτικη φωτιά, Καστριώτικη ψείρα, Βερβενιώτικη κλεψιά

Νεστορίδης, Κ. (1889)

Έλληνες και Μακεδόνες, πως κυλάτε τις χελώνες;

Άγνωστος συλλογέας

Ειρωνικώς επί αδυνάτων το σώμα επιχειρούντων έργα μεγάλα εις μάτην

Έμαθ' ο σκύλος στο μύλο; Ή ο σκύλος ή ο μύλος

Άγνωστος συλλογέας

Έμαθε και δεν τ' αφήνει

Νεστορίδης, Κ.

Σαφής

Ένας έκοψε το δάχτυλό του. Το πέταξε μέσα σε νιά κουφαλωτή πλατάνα και είπε να το πάρη ο διάβολος. Μπήκε μέσα στο δάχτυλο ο διάβολος και εβουρκολάκιασε. Την νύχτα εγινότανε ασκί και έβγαινε και κύλαε στο δρόμο. Όσοι το γλέπανε πεθαίνανε από το φόβο τους. Δεν ηξεύρανε τι τανε και λέγανε τι τανε στοιχειό και λαβώνει τον κόσμο. ναι βραδειά οι άνδρες βάλανε στοίχημα εκατό γρόσια να ντα πάρη όγοιος του...

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)

Ένας πέθανε στα ξένα και βουρκολάκιασε. Γύρισε σπίτι του και έκανε παιδιά με τη γυναίκα του. Έφτειασε σπίτι και μαγαζιά. Δούλευε ούλη τη βδομάδα και το Σάββατο χανότανε, γιατί δεν έχει δικαίωμα ο βουρκόλακας τη Κυριακή να μένη όξω. Είδε και απόειδε κείνη που χανότανε κάθε Σαββάτο και κατάλαβε ότι ήτανε βουρκόλακας. Το είπε στον κόσμο και πήγανε και τον κάψανε. Μαζί με κείνονε χαθήκανε ούλα τα έχοντά...

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)

Ένας Πηγαδιώτης κοιμότανε νιά βραδειά κοντά στην εκκλησιά του χωριού του. Κεί που κοιμότανε άκουσ’ ένα βρόντο. Σηκώνει τα μάτια του και γλέπει έναν Αράπη με ένα τσιμπούκι στο στόμα και έβοσκε τοις λίρες του. Από το φόβο του ελούμωξε χάμου και έρρηξε και την καπότα του απάνου του. Από τοις λίρες και τα φλωριά που περνάγανε κοντά του πλακωθήκανε κάμποσα από κάτου στην καπότα. Σκώθηκε την αυγήν τα είδε...

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)