Browsing by Collector "Τσομάκα, Ελένη"
Now showing items 1-14 of 14
-
Κάηκα, μάννα μ, κάηκα! Μ' κάηκες για, παιδί μ, άντρας σ πέθανε και δε θα καής; Όχ' και συ, 'π' τουν άνδρα μ', π' του πιττί πό 'χουν στουν γκόρφου μ
Τσομάκα, Ελένη (1939)Λέγουν ότι μιά φορά μιας γυναίκας πέθανε ο άντρας και θαμάζονταν πως να κάνη, να κλάψη τον άντρα της. Έλεγε δεν μπορώ να κλάψω; Και τι θα κάνω για να τον κλάψω; Ντρέπομαι και απ' τον κόσμο που έρχεται και βλέπει. Σηκώνεται ... -
Κάθησε η κουτρούβα να γελάση την κουτσοχέρα
Τσομάκα, Ελένη (1939)Εις εκείνους που κοροϊδεύουν τους άλλους, ενώ εκείνοι είναι χειρότεροι από αυτούς -
Κόττα χήνα τον Γεννάρ' και αρνί τον Αλωνιάρ'
Τσομάκα, Ελένη (1939) -
Να μιλήσουΜ' στ΄ αλών΄, για να μη μαλώσουΜ' στου χωράφ΄
Τσομάκα, Ελένη (1939)Όταν πρόκειται να κάνουμε μιά δουλειά ή να πάμε πουθενά, πρέπει να συνεννοηθούμε πρώτα καλά και κατόπιν να την κάνουμε, για να μη επέρχωνται ύστερα φιλονικίαν -
Όσος νους μου στου ζιβγάρ' τόσα βόδια ν' απομείνουν
Τσομάκα, Ελένη (1939)Για κείνους που δεν έχουν το νου τους, στη δουλειά τους -
Παρασπρουχμένο καΐκι σε καλό λιμάν' αράζ'
Τσομάκα, Ελένη (1939)Ερμηνεία: Όποιον τον καταφρονούν και δεν τον λαμβάνουν υπ' όψιν τους, αυτον τον ευνοεί η τύχη περισσότερο -
Πιάσε δορκάν και κόζε ξύλο
Τσομάκα, Ελένη (1939)Το λένε σε κείνους που προσπαθούν να κάνουν μια δουλειά, που είναι αδύνατο να γίνη -
Πουλούμι τουν ήλιον κι' αγοράζουμι το γκάζ'
Τσομάκα, Ελένη (1939)Όταν αφήνουμε και περνάει το φώς της ημέρας, χωρίς να δουλέψουμε και δουλεύουμε το βράδυ -
Στην μαγαρ'σιά πέταξες πέτρα, θα πεταχθούν απάνου σ'
Τσομάκα, Ελένη (1939)Δι' εκείνους οι οποίοι απαντουν με ανήθικα λόγια όπως και αν τους ομιλήσης -
Τί σε λείπ'; Μαργαριταρένια σκούφια
Τσομάκα, Ελένη (1939)Εις εκείνους που φορούν πράγματα, που δεν τους πρέπουν -
Τώρα θα ρωτήσ'μ και τον Κελ – Χασάν πότε θα γίνη το μπαριάμ
Τσομάκα, Ελένη (1939)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Χίλια μαύρα, ένα άσπρο
Τσομάκα, Ελένη (1939)Οταν πάθη κανείς καμιά ζημιά, χίλια λόγια να πη, ένα άσπρο αξίζει. Το άσπρο είναι το τρίτο του παρά