• Ελληνικά
    • English
  • Ελληνικά 
    • Ελληνικά
    • English
  • Σύνδεση
Πλοήγηση ανά Συλλογέα 
  •   Αρχική σελίδα
  • Πλοήγηση ανά Συλλογέα
  •   Αρχική σελίδα
  • Πλοήγηση ανά Συλλογέα
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Νικολόπουλος, Δημήτριος"

  • 0-9
  • A
  • B
  • C
  • D
  • E
  • F
  • G
  • H
  • I
  • J
  • K
  • L
  • M
  • N
  • O
  • P
  • Q
  • R
  • S
  • T
  • U
  • V
  • W
  • X
  • Y
  • Z
  • Α
  • Β
  • Γ
  • Δ
  • Ε
  • Ζ
  • Η
  • Θ
  • Ι
  • Κ
  • Λ
  • Μ
  • Ν
  • Ξ
  • Ο
  • Π
  • Ρ
  • Σ
  • Τ
  • Υ
  • Φ
  • Χ
  • Ψ
  • Ω

Ταξινόμηση κατά:

Σειρά:

Αποτελέσματα:

Αποτελέσματα 1-14 από 14

  • κείμενο
  • χρόνος καταγραφής
  • ημερομηνία υποβολής
  • αύξουσα
  • φθίνουσα
  • 5
  • 10
  • 20
  • 40
  • 60
  • 80
  • 100
  • Από Μαρτιού πουκάμισο και Αύγουστο καπότα 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Κρέας χωρίς κόκκαλα και γάμος χωρίς τούμπανα και γλέντια δεν γίνεται 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Κύλισ' ο τέτζερης και βρήκε το καπάκι 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Λαικαί διηγήσεις σχετικαί με την εμφάνισιν καλλικατζάρων και την απαλλαγήν από αυτούς. Λέγεται ότι κάποτε οι καλλικάτζαροι πήγαν στο μύλο ν’αλέσουν. Όταν πήγαν, είδαν το μυλωνά να ψήνη κρέας, το οποίον έβγαζε νερό. Ζήτησαν κι αυτοί από το μυλωνά, αλλά αυτός αρνήθη να τους δώση. Οι καλλακάτζαροι από το κακό τους βρήκαν ένα σβάρθακλα (βάτραχον) κι άρχιζαν να τον ψήνουν. Επειδή όμως του μυλωνά το κρέας... 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Του Αγίου Φιλίππου (14 Νοεμβρίου)

    Λένε πως ο Άγιος Φίλιππος ήταν πολύ φτωχός. Επειδή το βράδυ αυτό απόκρευαν κι' αυτός δεν είχε κριάς να φάη μαζί με τη φαμίλια του, έσφαξε το βόϊδι του ππου το είχε καματάρικο. Ο Θεός όμως τον ελυπήθη και το πρωί το βρήκε πάλι ζωντανό.
    

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Μορφή και προέλευσις των καλλικαντζάρων

    Ο λαός τους καλλικατζάρους τους φαντάζεται σαν μεγάλους αγρίους ανθρώπους με διάφορες μορφές. Οι Καλλικάτζαροι έρχουνται με διάφορα εργαλεία και με κουτσά γαιδούρια για να κόψουνε της γής το φουντωτό δένδρο (το δένδρο που βαστάζει τη γή). Εργάζονται όλο το χρόνο μέχρι και της τελευταίας ώρας της τελευταίας ημέρας. Πελεκάν αδιάκοπα, αλλά για να τον αποτελειώσουν τους μένει μιας τσεκουριάς δένδρο. Δεν...
    

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Ο παθός γίνεται γιατρός 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Του Προφήτου Ηλία (20 Ιουλίου) Δοξασίαι

    Ο Προφήτης Άη Λιάς ζούσε σ’ ένα βουνό και μετά τον θανατόν του ανελήφθηκε στους ουρανούς ολόσωμος. Επειδή είδε τον Ελισσαίον και δεν μπορούσε να περάση ένα ποτάμι του πέταξε το πανωφόρι του. Ο Ελυσσαίος πέρασε το ποτάμι και επέστρεψε το πανωφόρι στον προφήτη Άη Λιά. Αλλά αυτό εκάθησε σ’ ένα βουνό, γιαυτό φτιάχνουν τις εκκλησίες του στις κορυφές των βουνών. Ο Προφήτης θεωρείται προστάτης των ανέμων,...
    

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Όμοιος τον όμοιο αγαπά και η κοπριά στα λάχανα 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Θεριναί εορταί του Προφήτου Ελισσαίου (14 Ιουνίου)

    Όνομα δημώδης : Προφήτης Λισσαίος. Λέγεται οτί ο προφήτης Ελισσαίος πέρασε ένα μεγάλοποτάμι με τη βοήθειαν του πανωφορείου του προφήτη 'Αη Λιά.
    

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Όποιος καίγεται στο χυλό, φυσά και τη γιαούρτη 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • ΙΑ. Δοξασίαι και παραδόσεις περί ψυχών και νεκρών και περί Άδου. 1 Επιφάνεια ψυχών και νεκρών

    Όταν πεθάνη ο άνθρωπος βγαίνει η ψυχή του. Την παίρνει ο χάρος και την πηγαίνει στο δικαστήριο που παραστέκουν δαίμονες και άγγελοι. Γίνεται δίκη κατά την οποίαν έχουν μίαν ζυγαριά και ζυγίζουν τις καλές και κακές πράξεις. Αν η ψυχή βαρύνει στις κακές πράξεις την παίρνουν οι δαίμονες, άλλως οι άγγελοι. Πολλές φορές η ψυχή γυρίζει μέσα στα σπίτια και γενικώς σ' ούλα τα μέρη που επέρασε ο άνθρωπος όταν...
    

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Όταν πεθάνη ο άνθρωπος βγαίνει η ψυχή του

    Πολλές φορές η ψυχή γυρίζει μέσα στα σπίτια και γενικώς σ' ούλα τα μέρη που επέρασε ο άνθρωπος όταν ήτο στη ζωή. Εμφανίζεται σαν μια μικρή χρυσοκίτρινη μυίγα και σβουντουρίζει σ' όγοιο μέρος καθίσει, τότε λέγεται ότι ο πεθαμένος κουβεντιάζει, αρχίζει το λακριντί μονάχος του και οι παρευρισκόμενοι σταματούν για λίγο μην τον στενοχωρήσουν.
    

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)
  • Τον όμοιο σου συμπέιερο, τον όμοιο σου κουμπάρο 

    Νικολόπουλος, Δημήτριος (1953)

Πλοήγηση

Όλο το ΑποθετήριοΑρχείο & ΣυλλογέςΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμενα

Ο λογαριασμός μου

Σύνδεση
Επικοινωνήστε μαζί μας | Αποστολή σχολίων
Κέντρον Λαογραφίας E-Mail: keel@academyofathens.gr
Δημιουργία/Σχεδιασμός ELiDOC
Λογισμικό DSpace Copyright © 2015  Duraspace


Το Έργο «Εθνικό δίκτυο ψηφιακής τεκμηρίωσης της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς» στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΕΣΠΑ 2007-2013, συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από εθνικούς πόρους.