Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Μελάς, Δ. Κ."

Αποτελέσματα 1-7 από 7

Άλλι μια φουρά τ’ σχουρεμένη τ’ μάναμ μπήρε απ’ τουν κάμπου ως του σπίτ’ απ’ του κουντό κι πότε βέλαζι σα γίδ’, πότε νιαούλζε σα γάτα, άμα έφτασι σπίτ’ άναψε ίσια του καντήλι κι έτσ’ ξηφανίσκει. (Πρόκειται για σιαταναρέους).

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
Εις το προκείμενον θα αναφέρωμεν μερικάς από τας δοξασίας, τας παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα, που επικρατούν κατά τας ημέρας του Δωδεκαημέρου εις εν μικρόν χωρίον της Ηπείρου. Και άς αρχίσωμεν ιστορούντες από τους Καλικαντζάρους. Όλοι θα έχωμεν ακούσει ότι τα Δωδεκάημερα βρισκόμεθα υπό την κυριαρχίαν πονηρών πνευμάτων <των σιαταναρίων> καθώς τα λένε στο χωριουδάκι αυτό, τα οποία παρακολουθούν κατά...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
Ο Καλικάνζαρος φέρεται να παίζη τρία όργανα ντέφι, βιολί κι όργανο μ'αυτά δε πολλές φορές παρουσιάζεται ορχούμενος ψηλά στα κεραμύδια των σπιτιών, στις ακροποταμιές, στις βρύσες και στα πηγάδια. Οι χωρικοί θέλοντες να βρίσουν τον καλικάνζαρο, τον αποκαλούν <σιατάν κουλουβέ> Αυτά είναι εν συντομία τα συμβαίνοντα με τους καλικαντζάρους [που αναφέρονται στις σελ 1-5]

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
Όταν καμμιά φορά αρπάξουν από πουθενά κανένα ψητό αρνί, αφου το φάνε ανάβουν φωτιά σε όποιο αλώντ θελήσουν και χορεύουν γύρω-γύρω. Λένε μερικοί πως στους χωρούς αυτούς πολλές φορές έχουν και νεράιδες ή και γυναίκες που κατώρθωσαν να τις πάρουν τη νύχτα. Τούτο όμως δεν είναι και πολύ σωστοί. Πάντως έχουν μεγάλη μανία στις γυναίκες και ευχαριστούνται πάρα πολύ να τις πειράζουν, ιδίως τις λεχώνες. Και...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
Οι Καλικάντζαροι αποφεύγουν τη φωτιά και ιδίως το λαδοφάναρο γι αυτό, όποιος χάσει ζώα το βράδυ τα Δωδεκάημερα, παίρνει συνήθως μαζί του και το φανάρι του λαδιού ανεμμένο. Πολλάκις περιγελούν τους ανθρώπους. Συνηθίζουν παραδείγματος χάριν οι άνθρωποι να λένε όταν παρουσιάζωνται τοιαύται πνεύματα την Κυριακή προσευχή. Λέγοντες λοιπόν ούτοι Πάτερ ημών, τα σιαταναρούδια τους απαντούν : πατηρίτσα και...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
‘Ολη αυτή η περίοδος των εορτών από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι την ημέρα των Φώτων ονομάζεται ‘’δωδεκαήμερα’’ και τότε ακριβώς ‘’έχουν να κάνουν’ οι Καλικάντζαροι όπως λένε. Τα στοιχειά αυτά μένουν στη γή αποκλειστικά και μόνο αυτές τις 12 μέρες και το υπόλοιπο καιρό είναι κάτω από τη γή. Εκεί πριονίζουν συνεχώς τη θεόρατη κολώνα και όταν έρχεται η εποχή που αλλάζουν τα έτη τότε αφ΄νουν...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)
Παραθέτω ενταύθα επεισόδιον όπως μου το διηγήθη μια γραία του χωριού: «Η μακαρίτσα η Παναγιώτινα, Θεό σχωρέστ’, πάαινε νια βολά με τον άντρατσ’ στη βρύσ’ αργά του βράδ’, σκιάζ’νταν να πάη μοναχή τα, για να πάρ’ νιρό μη τάλογα. Όταν βλέπ’ απ’ τ’ αυλάκι κάτου έρ’νταν ο σιαϊτάνς, μπί, μπί, μπί, μι κουδούνια τουν ανήφουρου. Αρπάζ’ κι οι άντρα τς κάτ’ μούσμουλα κι τα τραβάει καταπάντ’ εσούϊ έφχει, παπούτσια...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)